Tien

Ik ben een bokser. Bruisend van energie kom ik vechtlustig snuivend de ring binnen, stiekem gnuivend omdat ik weet dat ik nu voor het eerst een overwinning ga behalen. Ik voel het, ik weet het, het kan niet missen. Dat is zelfvertrouwen, dat mag van mij zelfvertrouwen heten. Dat mannetje in de andere hoek, in die smakeloze gele broek, is mijn tegenstander. Zijn broek is te groot en hangt over zijn knieën, maar ik zie hoe ze knikken. En hij bibbert.

Wij lopen naar het midden van de ring, waar gecontroleerd wordt of wij geen hoefijzers of andere handzame hulpmiddelen in de handschoenen verborgen houden. Dan moeten wij elk naar de eigen hoek.

Ik ben een bokser. Ik houd er een manager op na, die ik goed betaal. mijn manager heeft vroeger zelf gebokst en hij gebruikt het geld dat ik hem doe toekomen om drank te kopen. Ook rookt hij de hele tijd vieze stinkende sigaren, die hij zelden uit de mond neemt, of het moest zijn om ze te ruilen voor verse. Mijn manager heeft mij verteld dat deze wedstrijd over vijftien ronden zal gaan, of was het nu drie, maar dat doet er niet toe, en dat ik pap ga maken van mijn tegenstander, omdat ik goed in vorm ben.

Nu, dat zint mij wel. Ik trek mijn goudkleurige badjas uit, waarop ik alvast "BIG CHAMP" heb laten borduren en zwaai naar het publiek. Ze zijn zo onder de indruk van mijn verschijning dat het muisstil wordt. Triomfantelijk kijk ik naar mijn tegenstander. Hij trekt zijn jasje uit en wuift met beide handjes naar de toeschouwers. Ze beseffen dat hij heel veel steun nodig heeft, dus beginnen ze te juichen, terwijl ze net doen of ze enthousiast zijn.

Ik ben een bokser. Ik zit op mijn krukje en krijg mijn mondbeschermer in. Dan gaat de bel. Ik spring op en begin met soepele veerkrachtige passen door de ring te dansen. Eerst ontwijk ik, maar niet lang. Ik stuif nu op mijn oerlelijke tegenstander af. Ik krijg een knal voor mijn kop en ga neer. meteen sta ik weer op om de schelm ervan langs te geven, want ik ben een bokser, ik ben een doorzetter. Onderweg naar mijn tegenstander word ik door de scheidsrechter tegengehouden. Hij steekt één voor één zijn vingers op, terwijl hij ze hardop telt. "Acht", roept hij en gaat opzij, dus ik mag verder.

Ik ben een bokser. Ik ga op mijn tegenstander toe. Hij wacht. Hij heeft zijn dekking heel laag. Hij zal wel verlamd zijn van angst, want hij weet immers ook dat ik ga winnen, en dat hij me net een klap gegeven heeft en dat hij dat beter niet had kunnen doen, want nu ben ik boos. Ik heb een enorme dreun in mijn gedachten. Ik krijg een verschrikkelijke klap voor mijn kop. Alles wordt zwart. Op een eeuwigheid afstand hoor ik de scheidsrechter tellen. Zo snel ik kan, kom ik overeind. Ik ben een doorzetter, ik wil winnen, ze zijn nog niet van mij af. Wie mij boos maakt, krijgt met mij te doen. Ik storm op mijn tegenstander toe, ik wil hem tot moes meppen, maar voor ik hem bereikt heb, word ik tegengehouden door de scheidsrechter. "Stopt u maar", zegt hij, "de wedstrijd is afgelopen." "Je moet niet liegen", zeg ik en ik duw hem opzij. Maar nu springen mijn manager met zijn smerige sigaren en mijn verzorger met zijn handdoeken mij in mijn nek. "De wedstrijd is afgelopen", roepen zij.

Ik ben een bokser. Ik ben een doorzetter. Ik geef niet op! "Jij", zegt mijn manager, "jij bent te stom om tot tien te tellen."

(WAARSCHUWING VAN UW CAPTAIN: Stommeling Jones is beslist geen bokser. Vermoedelijk heeft hij weer eens te zwaar getafeld. Daar krijgt die jongen nachtmerries van en die wil hij vervolgens aan iedereen vertellen. Aangezien wij daar al jaren niet meer naar luisteren, heeft hij er dit keer kennelijk voor gekozen zijn droom dan maar op schrift te stellen.)

15-02-2006 14.24 | Door: Stommeling Jones

Het reactieveld bij dit onderwerp is gesloten. Mocht u nog iets aan de discussie toe te voegen hebben, dan kunt u reageren via reacties@opinieleiders.nl of op het Opinieleidersforum.