Epo op de ligfiets

Zouden er nou nog mensen zijn die serieus geloven dat er nog profwielrenners zijn die geen doping gebruiken? Het kunnen er nooit veel zijn. Voor de sport maakt hetnix uit, want doping of geen doping: als je het spannend vindt wie er het eerst over de finish komt, blijf je dat spannend vinden, doping of geen doping, maar dat had ik al gezegd.

Het zou natuurlijk jammer zijn als onze nationale helden Michael Boogerd, Erik Dekker of Bram Tankink op doping betrapt zouden worden, maar toch houd je er rekening mee. Zo ben je inmiddels misvormd. Vervormd. Gevormd. Hoe u het ook noemen wilt. Alsof doping iets nieuws zou zijn. Rond de eeuwwisseling van de vorige eeuw met de eervorige eeuw probeerden marathonlopers de marathon te lopen op strychnine, ook wel bekend als rattengif. Of ze erdoor wonnen, weet ik niet, en het kan me niet schelen ook, want de marathons van rond de vorige eeuwwisseling zijn nu sowieso vergeten. Sic transit gloria mundi en zo.

Het gedoe rond Floyd Landis, die nu betrapt lijkt te zijn op dopinggebruik, is vooral bijzonder omdat men nu voor het eerst het lef blijkt te hebben de winnaar van de Tour de France aan te pakken. Jammer voor Mart Smeets, die net een wel erg lovend stukje over die man in de Nieuwe Revu had laten afdrukken, maar misschien gunstig voor de liefhebber van een dopingvrije wielersport. Het zou allemaal nog mooier worden als men nu in ene moeite door ook eindelijk eens zou bewijzen dat Lance Armstrong zijn tourzeges aan doping te danken heeft. Als men dan vervolgens alle vormen van doping vrij zou geven en tevens de vorm van de fiets niet langer aan regels zou willen binden, wordt het in een klap toch weer interessant.

06-08-2006 23.00 | Door: Arnold Kuijk

Het reactieveld bij dit onderwerp is gesloten. Mocht u nog iets aan de discussie toe te voegen hebben, dan kunt u reageren via reacties@opinieleiders.nl of op het Opinieleidersforum.