Willie's buigzame huis

Willie's buigzame huis (Titelloos, US 19, 1957)
Dit verhaal is in Nederland afgedrukt in Donald Duck 41 van 1958, en herdrukt in nr. 57 van de serie Donaldalbums, getiteld: "Donald Duck als banketbakker", op pagina 43.

Willie Wortel moet voor iemand een huis uitvinden met zachte muren. Hij wil er een opblaasbaar huis van maken en besluit hiervoor een speciaal soort plastic te bereiden. Het huis voldoet in eerste instantie aan de specificaties, maar als Lampje er met zijn hoofd tegenaan loopt, raakt het huis lek. Willie besluit twee druppeltjes SuperStevig 235 en wat water toe te voegen, en niet meer, omdat dat rampzalig zou zijn. Lampje rijdt echter met zijn karretje tegen het flesje SuperStevig 235 aan, waardoor er veel te veel van dat spul in het mengsel terechtkomt. De tweede versie van het huis wordt dan ook zo hard als beton, en de klant is bepaaldelijk niet tevreden.

Lampje komt in dit verhaal op vijfentwintig van de eenendertig plaatjes voor. Aanvankelijk volgt hij Willie's bewegingen aandachtig en imiteert hij zijn baas, maar als er een rat (of is het een grote muis?) in zijn gezichtsveld opduikt, vangt hij deze, en spant hem voor zijn karretje. Hij laat zich op het karretje voorttrekken door de rat (muis), die daar, in tegenstelling tot het beest in Zwarte woensdag, zichtbaar géén plezier in heeft. Lampje heeft kennelijk iets met ratten en karretjes. Het is met dit karretje dat Lampje de ramp veroorzaakt, wat hij zelf overigens niet in de gaten heeft. Hij blijft met de rat in de weer, ook als zijn karretje reeds geheel aan gort is. Op het laatste plaatje vluchten Willie, Lampje en de rat voor de woedende klant en zijn vrouw.

Dit verhaal werpt enig licht op het karakter van onze held. Zoals we ook in andere verhalen zien, gaat hij consequent zijn eigen gang, waarbij zijn wereld af en toe raakvlakken vertoont met de wereld van de personen en dieren om hem heen. Lampje blijkt ook hier weer een plezierzoeker van het zuiverste water, die zich met groot gemak door het leven begeeft. Hoewel hij een ramp van niet geringe omvang veroorzaakt, raakt dat hem eigenlijk geen moment en gaat hij vrolijk door met het temmen van de rat (als dat tenminste is wat hij doet). Willie Wortel is aanwezig en Lampje duldt hem in zijn omgeving, imiteert hem zelfs wanneer hij daar zin in heeft en gaat vooral fijn zijn eigen gang. We krijgen geen moment de indruk dat Lampje gebukt gaat onder schuldbesef, en we moeten dan ook aannemen dat hij op het laatste plaatje uitsluitend vlucht uit solidariteit met zijn grote vriend. Waarom de rat dezelfde kant op vlucht als Lampje en Willie is ons een raadsel.

29-10-2006 11.21 | Door: Arnold Kuijk

Het reactieveld bij dit onderwerp is gesloten. Mocht u nog iets aan de discussie toe te voegen hebben, dan kunt u reageren via reacties@opinieleiders.nl of op het Opinieleidersforum.