Stommeling Jones moet bondscoach worden

Er is de laatste tijd nogal wat te doen over de bondscoach van de KNVB, de heer Marco van Basten. Onze vaste columnist heeft er op 3 oktober 2004, in zijn onvolprezen 'Vertel eens Dick, wat doen ze nou verkeerd?', al eens op gewezen dat er teveel mislukte bondscoaches meelullen over de vigerende bondscoach. Mocht Van Basten er binnenkort genoeg van hebben, waardoor er een vacature ontstaat, dan weten wij wel een goede opvolger, namelijk onszelf.

Men schijnt namelijk vooral bezwaar te hebben tegen het merkwaardige selectiebeleid van de heer Marco van Basten, wat volgens ons helemaal zo merkwaardig niet is. De enige grote fout die hij tot nog toe gemaakt heeft, is onzes inziens dat hij Clarence 'de schele leeuw uit Daktari' Seedorf heeft teruggehaald. Mochten wij bondscoach worden, dan zullen wij eens laten zien wat een echt merkwaardig selectiebeleid is. Dat zit er bij ons namelijk van jongsafaan in.

Wij kunnen het voorgaande bewijzen. Gistermiddag vonden wij namelijk de 'Voetbal Top 20' terug. Voor de jongeren onder u: die kreeg je in 1970 cadeau bij de Shell. De 'Voetbal Top 20' bestond uit twintig munten op dewelke de hoofden van twintig Nederlandse voetballers waren afgebeeld, volgens de logische redenering dat je dan op elke munt een hoofd kwijt kon. De handtekeningen der voetballers stonden onder de hoofden. Je kreeg er een vouwbaar stukje karton bij, dat groen was met witte lijnen, zodat je een elftal kon opstellen en de negen overgebleven munten in de gaten in het rechtergedeelte van het karton kon doen.

Op de achterzijde stond een text, die wij even met u zullen doorlopen. Toen wij nog een kleine Stommeling waren, hebben wij veel met deze munten gespeeld, zodat er behoorlijke gaten in de biografische textjes van de spelers gevallen (zeg maar gedrukt, want je moest de spelers uit het bord drukken als je de opstelling wilde veranderen) zijn, maar de inleidende text is praktisch ongeschonden gebleven.

De kop die erboven staat is: 'Voetbal Top 20'. De eerste, onmiddellijk aanvechtbare mededeling luidt:

"Er zijn evenveel ideale voetbalelftallen als er Nederlanders zijn."

Als je ervan uitgaat dat iedere Nederlander voetballiefhebber is, zoals men hier kennelijk doet (of deed, want het was 1970, weet u nog) en dat er geen twee ideale voetbalelftallen hetzelfde zijn, hoeft er maar een van de Nederlanders van gedachten te veranderen en je hebt meer ideale voetbalelftallen dan er Nederlanders zijn. Als je er echter van uitgaat dat het ideale voetbalelftal het elftal is dat met mooi voetbal wereldkampioen wordt, is er in Nederland nog nooit een ideaal elftal geweest. Hoe het statistisch zit, weten wij niet. Volgende zin:

"Elke voetballiefhebber heeft daar nu eenmaal zijn eigen mening over. De een houdt van Coentje, de ander meer van Piet, de een ziet het liefst Jan onder de lat en de ander geeft de voorkeur aan Tonny."

Welnu, het laatste elftal dat wij opgesteld bleken te hebben, en we weten niet wanneer dat was, maar wel dat het heel lang geleden moet zijn, bevatte noch Coen Moulijn ("Coentje"), noch Piet Keizer ("Piet"). Voordat wij daar verder op ingaan, citeren wij eerst de rest van de wervend bedoelde text:

"Toch zal ieder het erover eens zijn dat er op de Nederlandse voetbalvelden zo'n 20 spelers rondlopen, die tot de absolute top behoren. Deze 20 heeft Shell laten selecteren door vier voetbaldeskundigen, te weten: Ir. A. van Emmenes, Evert Grifhorst, Herman Kuiphof en Joop Niezen.
De spelers die zij uitkozen heeft Shell, compleet met handtekening, laten vastleggen op 20 zilverkleurige penningen, die een gewaardeerd bezit zullen vormen voor verzamelaars en voetbalenthousiasten.
De penningen geven een beeld van het talent in het Nederlandse voetbal, in een periode van opgaande successen, hoger spelpeil en Europacup-toppers. Het ligt voor de hand dat wij ons beperkt hebben tot Nederlandse spelers, die ook inderdaad in Nederland lauweren oogsten.
Met behulp van deze kaart, kunt u de - volgens u - sterkste formatie samenstellen. Daarbij biedt de kaart alle mogelijkheden om met de diverse systemen te experimenteren: 4-3-3 of 4-2-4 of 2-3-5.
Op de reservebank is plaats voor de spelers die u niet hebt geselecteerd voor een bepaalde internationale wedstrijd. Misschien komen ze een volgende keer aan de beurt.
Voetbal Top 20 is een fascinerende verzamel- en speelhobby, waar u met plezier aan bezig zult zijn."

Goed. De opstelling dus. Wij bleken gekozen te hebben voor 4-3-3, waarbij de reservebank er van links naar rechts en van boven naar beneden als volgt uitzag: Hans Eijkenbroek, Nico Rijnders, Tonny van Leeuwen, Piet Keizer, Theo Laseroms, Rinus Israel, Coen Moulijn, Pleun Strik en Henk Wery.

In de goal hadden wij gedacht aan Jan van Beveren, en aangezien dat toen een hele goede keeper was, was dat wel enigszins voorspelbaar. Tonny van Leeuwen had ook gekund, maar met het opstellen van een keeper in het doel breng je niemand echt in de war.

Verderop hebben we duidelijk geprobeerd verwarring te zaaien. De achterhoede bestaat van rechts naar links uit Dick Schneider, Epi Drost, Ruud Krol en Wim Suurbier. Een meesterzet (In de volgende citaten hebben we, in verband met eerdergenoemde gaten, hier en daar wat moeten reconstrueren en op een gegeven moment de moed opgegeven, begrijpt u wel):

"Wim Suurbier is een uitgesproken voorbeeld van de moderne vleugelverdediger. In de defensie speelt hij bij voorkeur [op] rechts, waarbij hij zowel in de [lucht als] langs de grond zijn mannetje [staat. Een] onuitputtelijke conditie en een [...]heid stellen hem in staat om, [vaak met] lange rushes, via de vleugel zijn aanval te steunen."

Die zetten wij dus op links, met Epi Drost als laatste man en Ruud Krol ("[...] in het seizoen dat hij Van Duivenbode in het eerste elftal van Ajax opvolgde, verwierf hij zich zeer snel een plaats als linksback in de nationale selectie.") als voorstopper.

Het middenveld wordt gevormd door Wim Jansen, Willy v.d. Kuylen en Wim van Hanegem. Vooral de plek van Willy v.d. Kuylen is bijzonder:

"Willy v.d. Kuylen staat bekend als een zeer attent en actief aanvaller, me[t een] goed gevoel voor combinaties. Zijn [spe]cialiteit is om vanuit elke positie [...] harde schoten af te vuren, [...] doel treffen. Van jaar tot [...] vinden in de bovenste re[...] topscorerslijst. Zijn sch[...] [...]schouwd als het hardste [...]taalde voetbal in Nederlan[d ...]"

Die plek midden op het middenveld is zo te zien het vaakst van bezetting veranderd, want daar zit het grootste gat in het papier. Zodra u ziet, wie er de voorhoede vormden, zult u begrijpen hoe briljant en onnavolgbaar wij als kleine Stommeling reeds waren.

Linksbuiten: Gerrie Mühren. Dat had u niet verwacht, waarschijnlijk:

"De welhaast natuurlijke baltechniek van Gerrie Mühren verraadt zijn opleiding [...] de "Volendam-school", waar van [...]f aan veel aandacht aan dit on-[...] wordt besteed. Hoewel hij wat [...]ouwd is, doet hij, vooral door [...]heid en soepele spel, zwaar-[...] [...]nstanders veelal het onderspit [...] Hij opereert bij voorkeur op het [...]eld, maar schuwt de aanval niet."

Wie zet je dan met zo'n linksbuiten op rechts? Willy Brokamp natuurlijk, immers:

"Willy Brokamp heeft zich ontwikkeld tot een gevaarlijke aanvaller, die bij voorkeur op de linkervleugel opereert. Zijn doortastend optreden, gestoeld op een snelle reactie en een grote loopsnelheid, vormt voor vele verdedigers een groot probleem. Daarnaast beschikt hij over een hard schot, dat menig keeper te machtig is."

Houden wij nog over de middenvoor en dat is Johan Cruijff. Weet u het nog? Willy v.d. Kuylen, die vooral heel hard kon schieten, hadden wij op het middenveld gezet. Ieder ander zou het andersom gedaan hebben, maar wij niet:

"Een fabelachtige techniek en een grote wendbaarheid stellen "Cruijffie" in staat om zijn tegenstanders op alle mogelijke manieren te passeren. Hij beschikt over een gevaarlijk schot in beide benen en is door zijn koptechniek ook in de lucht zeer gevaarlijk. Zijn grote beweeglijkheid en onvermoeibaar optreden maken hem tot een aanvaller, die in geheel Europa vermaard en gevreesd is."

Nu wij geen kleine Stommeling meer zijn, denken wij met het huidige spelersaanbod een minimaal even onnavolgbare opstelling te kunnen fabrieken, vooral als we, geheel tegen de heersende opvattingen in, toch kiezen voor het vertrouwde 2-3-5 systeem.

12-02-2007 06.00 | Door: Stommeling Jones

Het reactieveld bij dit onderwerp is gesloten. Mocht u nog iets aan de discussie toe te voegen hebben, dan kunt u reageren via reacties@opinieleiders.nl of op het Opinieleidersforum.