Blaffende koeien bijten niet (III)

Wat voorafging: een groot aantal jaren na de oerknal en iets minder lang na het uitsterven van de dinosaurussen vallen journalisten een honderdentweejarige verse moeder lastig in het ziekenhuis. Gerald lijkt op Mike Tyson en wijst de journalisten de deur. Oma kijkt televisie.

Op de televisie was het hoofd van de omroeper verschenen.
"De honderdendriejarige moeder en haar kind bevinden zich nog in het Academisch ziekenhuis, en beiden maken het goed. Wij schakelen nu rechtstreeks over naar onze correspondent in de gang ter plaatse. Hoezo in de gang Johan?"
Op het scherm was nu het hoofd te zien van Johan Pi, die zich tot voor enkele minuten nog in de kamer bij Oma had bevonden. "Mevrouw Lefäbre is momenteel aan het rusten", zei hij, en daarom heeft zij ons vriendelijk verzocht haar niet te storen."
"Ze is al oud hè?" zei de man in de studio.
"Wat een diepte-interview ", zei Oma. "Ja, ik ben al oud".
"Ja," zei Johan, "ze is al oud."
"En ze is ook bijna dood", vulde Oma aan, "maar dat durven ze er natuurlijk niet bij te zeggen, dus dat wordt weer een andere nietszeggende vraag."
"En hoe maakt zij het?" vroeg de studioman.
"Naar omstandigheden redelijk wel." zei Johan.
"Ach welja," zei Gerald, "als hij dat zegt, kan hij zich natuurlijk nooit een buil vallen, want als je dan binnen twee dagen dood neervalt, kan hij altijd zeggen dat het naar omstandigheden redelijk ging, maar dat de omstandigheden nu eenmaal nogal beroerd waren."
"Of dat redelijk nu eenmaal niet goed is," zei Oma. "Toch zou het leuk vinden als ze mijn achternaam eens goed zouden uitspreken. Lefhebber, zo moeilijk is dat toch niet?"
"Neen," zei Gerald, "de mijne is heel wat moeilijker. Okwanikwor, daar komen ze meestal niet zo goed uit."
"Gelukkig ben jij niet net moeder geworden en voorlopig zit dat er niet in ook", zei Oma Lefhebber. "Dus ze hoeven jouw naam ook helemaal niet uit te spreken."

"Kun je ons nog eens vertellen wat precies de achtergronden van deze zaak zijn? Ik bedoel, hoe zit het in elkaar?" zei de man in de studio, die ondertussen naar de monitor met daarop het hoofd van Johan zat te kijken.
"Tsja, hoe zit het in elkaar?" herhaalde Johan, "hoe zit het in elkaar? Nou gewoon, twee armpjes, twee beentjes, hoofdje, oortjes, piemeltje, neem ik aan, maar zo nauwkeurig heb ik het nog niet kunnen bestuderen, eerlijk gezegd."
"De achtergronden van deze zaak, zei ik, " zei de presentator, "niet de baby. De achtergronden. Leg die eens uit."



26-06-2005 11.53 | Door: Een Schrijver

Reacties

Het reactieveld bij dit onderwerp is gesloten. Mocht u nog iets aan de discussie toe te voegen hebben, dan kunt u reageren via reacties@opinieleiders.nl of op het Opinieleidersforum.



Opinieleiders.nl © 1999 - 2021 Alle rechten voorbehouden
Contact   Valid XHTML 1.0 TransitionalValid CSS!KuijkStrip over de zinloosheid van webloggen, onder andere