Honger maakt rauw theater zoet

Sinds een aantal jaren reist iedere zomer 'De Parade' door Nederland. Geen idee hoeveel stedenhet aandoet, of hoe lang het duurt, maar het is reuze cultureel en nog artistiek ook. De betrokken culturele gezelschappen zouden gewoon een rondje langs de schouwburgen kunnen maken, maar dat zal wel weer niet 'laagdrempelig' genoeg zijn, dus gaan ze circusje spelen en trekken ze met moeizaam op te bouwen tenten langs de verschillende steden. Als de zon op zo'n tent staat, wordt het binnen knap warm en vorig jaar hebben ze, volgens een zappenderwijs aangetroffen persoon, dus of het waar is weten we niet, weleens temperaturen van vijftig graden celsius bereikt.

Een normaal mens zegt dan: "dit is mij te heet, onder zulke omstandigheden werk ik niet, ik ga naar huis". Zo niet de artiest. Iemand, waarschijnlijk geen artiest, maar meer een managerstype, heeft ooit de kreet "The show must go on" verzonnen en die is zodanig aangeslagen dat er maar weinigen zijn die spontaan roepen "helemaal niet", of woorden van gelijke strekking. Er wordt niet eens over nagedacht.

Vanuit het artistieke is het ook in de sport terecht gekomen. Het theater moet doorgaan en sport is theater, die gedachte. Maandag 18 juli is het precies tien jaar geleden dat Fabio Casartelli van zijn fiets viel en overleed in de Tour. In het 'Shorter Dictionary of Catch Phrases' wordt voor 'the show must go on' verwezen naar 'on with the motley', wat weer een vertaling is van 'Vesti la giubba', uit de opera I Pagliacci van Ruggiero Leoncavallo: de verzuchting van een clown die anderen aan het lachen moet maken, terwijl zijn hart breekt. Er moet nu eenmaal brood op de plank.

13-07-2005 16.11 | Door: Arnold Kuijk

Het reactieveld bij dit onderwerp is gesloten. Mocht u nog iets aan de discussie toe te voegen hebben, dan kunt u reageren via reacties@opinieleiders.nl of op het Opinieleidersforum.