In de boot

Bij de tweehonderdste verjaardag van de slag bij Trafalgar wordt niet de slag bij Trafalgar nagespeeld, edoch een "Napoleontische zeeslag" tussen een rodevloot en een blauwe vloot. Dit staaltje van geschiedvervalsing is een mooi voorbeeld van wat tegenwoordig 'politiek correct' heet. De achterachterachterkleindochter van Nelson, de man die vereeuwigd is op een enorme zuil in London (toevalligerwijs op Trafalgar Square, dacht ik), wees er op de BBC op, dat deze opzichtige poging om de Fransen en Spanjaarden de nederlaag niet te hard in te wrijven wel erg kinderachtig was. Bovendien dacht zij te weten dat de Fransen en de Spanjaarden nog wel wisten wie de originele slag gewonnen had.

Uitgaande van de gedachte dat 'politiek correct' inhoudt, dat de geschiedenis niet zo heeft plaatsgevonden als zij zich heeft afgespeeld, maar zoals zij zich volgens de heersende opvattingen zou hebben voorgedaan, als de heersende opvattingen de opvattingen van toen waren geweest, is die hele zeeslag er nooit geweest, dus is de vraag, wat al die mensen daar met al die boten überhaupt aan het herdenken zijn. Doordat wat er gebeurd is niet gebeurd mag zijn, heeft het geheel de zeggingskracht van een musical naar het sprookje van Repelsteeltje in de regie van Albert Verlinde, waarin dat hele gedoe over die naam wordt vereenvoudigd (iedereen weet, iedereen weet, dat ik Repelsteeltje heet) want wat doet het ertoe en je moet respect voor iedereen hebben, zelfs als hij er een rare naam op na houdt.

Zo bezien is het nog een wonder dat er zelfs nog iets herdacht wordt. Nu we allemaal Europese vriendjes zijn, is het immers duidelijk, dat Europa helemaal geen historie heeft? Of toch niet?

28-06-2005 13.40 | Door: Arnold Kuijk

Het reactieveld bij dit onderwerp is gesloten. Mocht u nog iets aan de discussie toe te voegen hebben, dan kunt u reageren via reacties@opinieleiders.nl of op het Opinieleidersforum.