Wat maakt Peter Breedveld getikt?
“Peter ‘luister nou eens naar me’ Breedveld is een sneu figuur in wiens droeve leven wij weinig lichtpuntjes vermoeden. Het is dat uw en onze captain iets beloofd heeft, en wat hij belooft, moeten wij doen, maar gottegottegot, wat een ellende is het om die stukjes van hem te moeten lezen.“
Dat zeiden wij in ‘De grote frustratie van Peter Breedveld‘. Ook zeiden wij dat Peter ‘ik ben wel degelijk een groot en invloedrijk journalist’ Breedveld er volgens ons ernstig onder lijdt dat hij geen journalist is en dat er niemand naar hem luistert.
Toen uw en onze captain ons vandaag vroeg of wij het recentste stukje van Peter ‘herhaling is de kracht van de herhaling’ Breedveld wilden kloosrieden, zeiden wij neen, al was het maar omdat wij pas nog ‘De sneue jeugd van Peter Breedveld‘ geschreven hadden, maar toch zijn wij het aangewezen stukje even gaan lezen. Het heet ‘Antisemitisme en islamofobie gaan hand in hand‘.
Het stukje is het inmiddels voor Peter ‘had ik al gezegd dat herhaling belangrijk was?’ Breedveld gebruikelijke gezeur over ‘islamofobie’. Zijn redenering komt erop neer dat ‘islamofobie’ heel erg is en dat antisemitisme van moslims om die reden niet veroordeeld mag worden. Erg sneu.
Wat ons echter opviel, was dat genoemd stukje van Peter ‘ik ben blij dat ik genoemd word’ Breedveld voor de zoveelste keer vooral een persoonlijke aanval op iemand was, in dit geval ene Margalith Kleijwegt, die door Peter ‘ik ben ook een journalist hoor’ Breedveld journalist genoemd wordt, en dat dus misschien ook is. Met Breedveld weet je het nooit.
Wat wij wel weten, is het volgende: Peter ‘de steeds gekker wordende gek’ Breedveld wordt vooral gedreven door een enorme woede en die woede wordt gevoed door zijn frustratie, met als gevolg dat hij inmiddels een rood waas voor ogen krijgt bij ieder stukje van iedere journalist die in een echte krant of andere serieuze publikatie iets over moslims, de islam of antisemitisme durft te zeggen waar Peter ‘ik weet het beter’ Breedveld het niet mee eens is, wat dus meestal het geval is.
In ‘Hoe zielig is Peter Breedveld van Frontaalnaakt?‘ geeft Keesjemaduraatje een analyse van de zieligheid van Peter ‘ik ben niet zielig, ik ben Spinneman‘ Breedveld, waaruit wij citeren:
“Geheel terecht dus, dat Peter Breedveld wild om zich heen slaat en alles en iedereen de schuld van zijn falen en onmacht geeft. Nu is Elma Drayer van Trouw weer aan de beurt en als je goed leest komt Keesjemaduraatje zelfs even in het verhaal voorbij. Dank je wel Peter. Ik ben blij met elke verwijzing naar mijn persoon. Maar ik heb dan ook niet zo’n enorm populaire vrouw naast me.“
Wij denken dat het feit dat Peter ‘anders kun je niet winnen’ Breedveld voor zijn persoonlijke aanvallen meestal vrouwen uitzoekt, niet alleen de kift is, maar ook iets te maken heeft met zijn gereformeerde jeugd, diezelfde jeugd waarin hij zijn antisemitisme heeft opgedaan en waaraan hij met nostalgische gevoelens terugdenkt.
Uit zijn twittergedrag blijkt dat hij eigenlijk nooit ontspannen is, en wie nooit ontspannen is, raakt al gauw overspannen. Nog even en Peter Breedveld is niet langer slechts een megalomane paranoïde antisemitische racistische idioot, maar een overspannen megalomane paranoïde antisemitische racistische idioot. Als hij dus nu nog geen gevaarlijke gek is, is hij dat binnenkort. Zou hij nou echt niemand in zijn omgeving hebben die hem naar de dokter kan sturen?
7-09-2014 13.23 | Door: De Grote Vrager | Categorie: Gekte en oplichterij, Godsdienstwaanzin, Personen, Twitter, Webzijden
Het verschijnsel P.B. is dik in de veertig. Huwelijk mislukt en gezin weg met als troostprijs een obese bijzit, journalist willen worden maar gestrand als redacteur van een schoolkrantje dat geen hond leest, een weblog opgezet dat is verworden tot een filiaal van Krapuul met nog een handvol reageerders met evenzoveel aliassen…
Ben je dan geslaagd? Nee dus. Eigenlijk moet je mededogen hebben.
zijn leven is zijn straf. En die is hoog genoeg.
Wat Jan zegt.
Citaat uit het blogje van Breedveld:
Stukken als die van Kleijwegt en vele andere uitingen van columnisten, journalisten en politici wekken bij mij sterk de indruk dat het in Nederland in brede kring oké wordt gevonden om publiekelijk te fantaseren over genocide op moslims, op te roepen tot geweld tegen ‘linkschmensen’, Breivik te verheerlijken, ideetjes voor concentratiekampen te lanceren en ga zo maar door. Naar “minder, minder, minder” blèrende fascisten moet worden geluisterd, zo houden verstandige mensen ons voor, en met islamofobe complottheorieën kun je het ver schoppen in Nederland.
De vraag is dan: wie is die vrouw die door Breedveld gelinkt wordt aan goedkeuring voor genocide, geweld en concentratiekampen?
Volgens de Vrij Nederland-site: (zie http://www.vn.nl/weekblad/editie/Over-Margalith-Kleijwegt.htm)
“Margalith Kleijwegt werkte jaren voor Vrij Nederland. Ze schreef diverse toonaangevende verhalen op het gebied van onderwijs, opvoeding en de multiculturele samenleving. Daarnaast werkte ze voor het radioprogramma ‘Met het oog op morgen’ en interviewde ze voor de Vara-televisie diverse acteurs.”
Ik geloof dat we hier het probleem van Breedveld te pakken hebben: mevrouw Kleijwegt is wél toonaangevend. Dat steekt natuurlijk.