Er valt niet tegenop te kloosrieden (8)
Omdat wij meer te doen hebben en omdat Peter Breedveld nog steeds niet gestopt is, met als gevolg dat hij alsmaar van die rotstukjes blijft afscheiden, waar niet tegenop te kloosrieden valt, hebben wij een beroep gedaan op onze doctorandus en hem gevraagd of hij ons een stukje van de Kunstmatige Intelligentie van zijn vertaalprogramma ter beschikking zou kunnen stellen, wat hij heeft gedaan (zoals wij eerder ook al lieten weten, doch dit terzijde). Het resultaat is dat we u kunnen laten zien waar het stukje ‘Waar kan ik mijn witte privilege opeisen?‘ zo’n beetje over gaat.
De belangrijkste termen zijn:
Peter Breedveld, ik, Nederland, Tofik Dibi, witte privilege, ‘white privilege’, white, blank, huidskleur, gediscrimineerd, politie, racisme, blanken, discrimineren, blanke mensen, donkere, etnische, jongen, zwarte, probleem, agressie, feit, honger, talentloze bazelaars, Said el Haji, nazi, Jan Roos en Jan Dijkgraaf.
Oftewel: de verwarde racist (“blanken deugen niet”) en antisemiet Peter Breedveld, die zo graag journalist had willen worden, heeft zijn grote frustratie weer eens de vrije loop gelaten en ziet daarbij over het hoofd dat zijn gebrek aan talent, zijn eindeloze gezeur over het hem aangedane onrecht en zijn gescheld de belangrijkste redenen zijn dat hij niet heel erg serieus genomen wordt.
30-12-2014 13.38 | Door: Stommeling Jones | Categorie: Computerij, Gekte en oplichterij, Personen, Webzijden
Tja, voor Peter Breedveld-normen is het nog wel een goed stuk.
Uiteraard vliegt hij halverwege de bocht uit, kent zijn narcisme geen grenzen, en kan hij het weer niet laten om voor de zoveelste keer zijn almaar uitdijende shit-list te publiceren.
Maar als je daar even geen aandacht aan besteedt, is het best een aardig stukje.
Jammer dat jullie dit stuk niet de volwaardige kloosried behandeling gegeven hebben. Ik vond dit bij uitstek het meest hilarische stuk van Breedveld in tijden. Die man zit zo verstrikt in zijn eigen narcisme dat het niet uitmaakt wie of wat het beoogde onderwerp van zijn stukje is, uiteindelijk gaat het altijd over Peter Breedveld.
Ik moest letterlijk hardop lachen toen ik las hoe hij over zichzelf denkt, ik citeer:
“ik ben een ontzettend goede schrijver, met een scherp analytisch vermogen en de gave om ingewikkelde dingen simpel uit te leggen. Mijn invalshoeken zijn vaak onverwacht en origineel. Ik word alom geprezen voor mijn stukjes door niet de minsten. ”
Als er ooit een atoomoorlog uitbreekt wil ik graag in een bunker schuilen die gebouwd is van hetzelfde materiaal waar die plaat voor Peter Breedvelds hoofd van gemaakt is.