Blaffende koeien bijten niet (XXX)

Wat voorafging: er ligt een oude vrouw in het ziekenhuis. Haar kleinzoon bevindt zich op een feest en heeft zichzelf zojuist effectief verdedigd. Zou hij nog een keer worden aangevallen?

De puistenkop zakte op zijn knieën en begon fanatiek over te geven. "Tsja," zei Jan, "eenentwintig jaar voetbal in de lagere elftallen, dan heb je die reflexen hè?" De puistenkop had hier niet veel op te zeggen en kotste nog eventjes door. "Je moet ook niet zo veel drinken", vervolgde Jan, "en helemaal niet als je er niet tegen kunt. Dat leidt maar tot misselijkheid en wangedrag, zeg nu zelf."

Hij draaide zich om naar de andere feestvierders die inmiddels de keuken uitgekomen waren en stonden af te wachten wat er nog meer ging gebeuren. "Welnu," sprak Jan, "aangezien dit kinderpartijtje duidelijk over zijn hoogtepunt heen is, houd ik het voor gezien. Vroeger zou ik zonder meer gebleven zijn, totdat men mij er als laatste uitgooide, waarna ik via de achterdeur opnieuw zou zijn binnengekomen. Dat is iets uit mijn jeugd. Het is begonnen toen ik zelfstandig naar school moest lopen. Of ik nou lui was, of gewoon vroeg door had dat het onderwijs in Nederland een verrotte zaak is, weet ik niet, maar als ze mij door de voordeur naar buiten zetten, kwam ik er achterom weer in. In reactie daarop stuurden ze mij er dan weer uit en deden ze de deur op slot. Aangezien we toen dat afdakje voor de fietsen nog niet hadden, kon ik niet via het weeceeraampje naar binnen klimmen en daar hield het dus op. Dan ging ik toch maar naar school, want in mijn eentje zou ik mij toch maar vervelen. Afijn, kortom. Tijd om te gaan. Heeft er iemand bezwaar tegen als ik er nog eentje meeneem voor onderweg?"

"Als je maar opsodemietert", riep iemand. Hierop liep Jan naar de bierkast, haalde er een vol krat van het beste bier uit en begaf zich naar de voordeur, zonder dat iemand hem een strobreed in de weg legde. Buiten aangekomen zette hij het krat neer en probeerde hij op te stappen. Nadat hij eerst twee keer met fiets en al was omgevallen, lukte dat. Vervolgens sloeg hij nog een paar keer tegen de grond toen hij probeerde het krat op te pakken, maar dat lukte tenslotte toch. Hij zette het op zijn stuur en probeerde weg te fietsen, terwijl hij het krat met een hand vasthield. Hij kon nog net voorkomen dat hij opnieuw onzacht met de grond in aanraking zou komen en slaagde er zelfs in het krat ongeschonden opnieuw neer te zetten. Nadat hij zijn fiets van het slot gezet had, herhaalde deze procedure zich, tot hij uiteindelijk zwaar slingerend verdween in de nacht.

01-01-2006 16.53 | Door: Een Schrijver

Het reactieveld bij dit onderwerp is gesloten. Mocht u nog iets aan de discussie toe te voegen hebben, dan kunt u reageren via reacties@opinieleiders.nl of op het Opinieleidersforum.