Blaffende koeien bijten niet (40)

Wat voorafging: er ligt een oude vrouw in het ziekenhuis. Haar kleinzoon is wakker geworden in een weiland en in het ziekenhuis komt een man met een wasmand voorbij.

Begeleid door flitslicht verdween de man in de kamer van Oma Lefhebber. "Aha", zei Gerald, toen de deur weer gesloten was, "de boekenkist van Hugo de Groot is er niets bij. "Die was in ieder geval niet gevuld met vuile was", zei Oma kribbig. "Er zit geen vuile was in", bemoeide de mediterrane man zich ermee, "de vuile was hangt buiten, zoals het hoort. Als u nu even wilt instappen graag. Ruimte genoeg". Enigszins moeizaam kwam Oma uit bed, om in de mand te stappen. "Dag Gerald", zei ze nog, voor het deksel dicht ging, "Tot vanavond." "Dat hopen we dan maar", zei Gerald.

De mediterrane man reed de wasmand de gang in en hervatte zijn geroep. "Hete koffie, personeel". Ook nu weken de journalisten weer uiteen, en zo kon de wasmand met zijn inhoud probleemloos zijn weg vervolgen, de gang uit en de hoek om. Bij een zijuitgang stond een ambulance te wachten, die met loeiende sirene vertrok, nadat de wasmand erin was geschoven. Terwijl het geluid van de sirene wegstierf, ging de deur van de kamer opnieuw open en ditmaal was het Gerald die op de drempel verscheen. "Elvis has now left the building", sprak hij met een grafstem. "Dat heb ik altijd al eens willen zeggen", voegde hij eraan toe. "Maar nu even serieus dus. Mevrouw Lefhebber heeft ons verlaten, dus u kunt wel gaan. Verder rondhangen is nutteloos en wat dies meer zij." "Hoe lang geleden?" riep iemand. "Bent u arts?" wilde een ander weten. "Heeft reanimeren nog zin?" riep een derde. "Ho ho ho", riep Gerald terwijl hij bezwerende en tot kalmte manende gebaren maakte. "Oma is niet dood, zij leeft".

"En zij zal ongetwijfeld altijd in ons hart voortleven en zo", sprak iemand, "maar dat soort toespraak lijkt mij meer iets voor aan het graf, met donkere pakken en plechtige woorden. 'Oma is niet dood, zij leeft en wij, haar kinderen en kleinkinderen zullen haar altijd in ons hart bij ons hebben, en ook wanneer wij reeds bij de koffie en de broodjes zullen beginnen te vechten om de erfenis', van die dingen." "Neen", zei Gerald, "Jullie moeten dat niet figuurlijk zien. Oma is thans op weg naar huis, en dat dan niet naar haar hemelse vaderhuis, maar naar haar eigen aardse huurwoning, waarvan wij het adres zo behoedzaam en succesvol geheim gehouden hebben. Mocht u nog plaatjes willen schieten van deze lege kamer, dan bied ik u daartoe nu de mogelijkheid."



12-03-2006 20.42 | Door: Een Schrijver

Reacties

Het reactieveld bij dit onderwerp is gesloten. Mocht u nog iets aan de discussie toe te voegen hebben, dan kunt u reageren via reacties@opinieleiders.nl of op het Opinieleidersforum.



Opinieleiders.nl © 1999 - 2021 Alle rechten voorbehouden
Contact   Valid XHTML 1.0 TransitionalValid CSS!KuijkStrip over de zinloosheid van webloggen, onder andere