Je kunt het toch niet meenemen

De televisiezender Discovery heeft, of komt binnenkort met, een serie over rijke mensen. En niet zomaar rijke mensen, maar mensen die zo rijk zijn dat zemisschien zelf wel vinden dat ze geld te veel hebben. Dat heb ik tenminste begrepen uit de eerste woorden van het filmpje dat de serie moet aanprijzen en als ik niet even naar de afstandsbediening had moeten zoeken, was ik bij die eerste woorden al vier kanalen verder geweest.

Televisieprogramma's over rijke mensen met geld te veel zijn nooit interessant. Men komt met de cameraploeg het terrein van de villa op door een wanstaltig grote poort of een lelijk massief goudgeverfd hek, waarna de rijke persoon die zo onherstelbaar verveeld is geraakt dat zelfs het ontvangen van een suffe cameraploeg van Discovery of, nog erger, MTV, al leuk is (hoe is het mogelijk), laat zien wat hij met een deel van zijn grote geld gedaan heeft. Hij heeft er lelijke meubelen voor gekocht, alsmede dure auto's en allerhande dingen waar hij nooit behoefte aan gehad heeft, maar die je nu eenmaal hoort te hebben als je geld te veel hebt.

De kijker met geld genoeg (en dat zijn de meesten, want kijkers met geld te weinig hebben geen televisie, daar zij die niet kunnen betalen) bekijkt het en denkt: "Geld maakt niet gelukkig". Daarin heeft hij gelijk. Je kunt immers maar een hap tegelijk nemen en op een stoel tegelijk zitten. Als je heel erg je best doet maak je er een heel grote hap van of ga je heel breeduit liggen op drie of zelfs vier heel dure heel antieke stoelen, maar daarmee heb je het echt wel zo'n beetje gehad. De gewone kijker ziet de rijken intussen graag lijden en hoopt dat geld heel ongelukkig maakt.



28-03-2006 08.00 | Door: Arnold Kuijk

Reacties

Het reactieveld bij dit onderwerp is gesloten. Mocht u nog iets aan de discussie toe te voegen hebben, dan kunt u reageren via reacties@opinieleiders.nl of op het Opinieleidersforum.



Opinieleiders.nl © 1999 - 2021 Alle rechten voorbehouden
Contact   Valid XHTML 1.0 TransitionalValid CSS!KuijkStrip over de zinloosheid van webloggen, onder andere