Blaffende koeien bijten niet (47)

"Neen, Oma was dus spoorloos en is dat nog steeds. Zij moet ergens onderweg zijn uitgestapt. En de wasmand is nooit afgeleverd bij de wasserij, de wasmand stond nog in de ambulance in de garage." "Zozo, je hebt de zaak wel heel grondig onderzocht zeg, maar. Wat interesseert mij dat nou? Ik moet weten waar Oma is. Jij moet weten waar Oma is. Wij moeten weten waar Oma is. Het belangrijkste verhaal van het jaar. Een demente bejaarde krijgt een kind. Niemand weet wie de vader is, de gynaecoloog beroept zich op een geheimhoudingsplicht en wil niets zeggen. In een kamerdaebat wordt besloten dat het mag. Alle ethische en morele implicaties worden terzijde geschoven onder het motto het kan en het mag dus moet het ook.

Niemand kan mij vertellen wat dat geintje kost, of wat zo'n mens bezielt, behalve het mens zelf, en jullie laten het mens ontsnappen, nadat jullie eerst drie dagen in de gang hebben staan lanterfanten omdat jullie bang zijn voor grote negers." "Het was er maar een", zei Johan. "Ook dat nog", zei de baas. "Honderd man journalist, met zijn allen bang voor een grote neger. Was ie soms in de toverdrank gevallen of zo?" "Ik denk dat Oma ergens ondergedoken zit," zei Johan. "Of ze is gewoon naar huis gegaan, maar dat is in dit geval hetzelfde. Niemand schijnt namelijk te weten waar ze woont.""Zoek dat dan uit!" schreeuwde de baas en hij kwam overeind. "Waar betalen we je dan in vredesnaam voor? Donder mijn kantoor uit en ga als de sodemieter uitzoeken waar dat mens woont! Ben je nou helemaal gek geworden. Ze is ergens ondergedoken of ze is gewoon naar huis gegaan! Knap hoor. Een staaltje onderzoeksjournalistiek eerste klas. Ga weg." Johan ging weg.

"Wat een shitopdracht", mompelde hij. "Uitzoeken waar zo'n mens woont, hoe doe je dat in vredesnaam. Moet ik dan gaan inbreken in het ziekenhuis, om haar dossier te bekijken? En dan gepakt worden zeker, ik zie de krantekoppen al voor me, dank je feestelijk. 'Journalist speelt detective.' 'Heeft Johan Pi te veel TV gekeken?" "Zo Johan", zei iemand plotseling, "loop je weer eens lekker te mompelenlen?" "Ja", zei Johan, "ik ben aan het oefenen voor dakloze schizofreen. Ik wil daar namelijk binnenkort een reportage over maken, met een verborgen camera, en nu leef ik me vast in in mijn rol. Wat moet je van me?"
"Jij was toch bezig met dat ouwe wijf en die baby? En toen ben je haar toch uit het oog verloren? Met ambulance en al?"
"Ja en?"
"Nou, ik mag dan maar een stagelopende tiepmiep zijn, ik heb iets voor je, waar je misschien wat aan kunt hebben."

Het reactieveld bij dit onderwerp is gesloten. Mocht u nog iets aan de discussie toe te voegen hebben, dan kunt u reageren via reacties@opinieleiders.nl of op het Opinieleidersforum.