Blaffende koeien bijten niet (49)
Wat voorafging: een oude vrouw heeft het ziekenhuis per wasmand verlaten. Haar lijfwacht heeft de journalisten afgeschud door in de tram te stappen. De oude vrouw heeft vanuit een ambulance haar kleinzoon gebeld en is even later in vermomming in een bus gestapt. Inmiddels zit ze thuis te praten over opgezette katten en het hiernamaals.
"Ja", zei Oma, "daar heb ik wat aan zeg. Ik zit hier een beetje filosofisch te wezen op mijn oude dag en mijn houding ten opzichte van mijn onvermijdelijk en onverbiddelijk naderende einde te bepalen, begin jij op zo'n manier. Het kan vriezen en het kan dooien ja, maar wat koop ik daarvoor. Ach, leefde Opa nog maar, die wist mij er altijd wel met een kwinkslag bovenop te helpen."
"U had ander wel meestal ruzie met het hem."
"Ja, vanwege al zijn flauwe grappen ja. Hoe lang is hij nu al dood?"
"Toch al weer tien jaar, Oma."
"Laat hem nog maar eens door de kamer lopen, dat vind ik altijd wel een beetje iets feestelijks hebben. Net alsof hij nog leeft."
"Vergeet niet dat hij de laatse jaren bedlegerig was, dus hij beweegt nu beter dan toen hij nog leefde."
"Ja, dat is zo. Doe nu maar."
"Opa", riep Gerald.
Er klonk een zoemend geluid, dat van ergens buiten de kamer kwam en vergezeld ging van het gedreun van zware voetstappen. "Toch klinkt hij net als het monster van Frankenstein", zei Oma. "Ja", nou weten we het wel ", zei Gerald, "U weet best dat ik de benen wat heb moeten verzwaren omdat hij anders omvalt, en het was of dit, of ik had hem op rolschaatsen moeten zetten, en dat wou u niet."
"Neen", zei Oma,"op mijn parket wordt niet gerolschaatst. Bovendien kan ik dan nooit meer ergens een leuk kleedje neerleggen omdat hij er dan niet op zijn rolschaatsen overheen kan. Ah, hij is bij de deur."
Een zware dreun gaf aan dat iets de deur geraakt had. "Shit", zei Gerald. "Nou is mijn verrassing de mist in gegaan. Ik had er een nieuw elektronisch oog in gezet, zodat hij niet meer tegen deuren en muren zou aanbonken, maar ik heb me kennelijk ergens vergist. Dat moet ik dan straks nog maar even uitproberen." Hij stond op en liep naar de deur, waarachter nog steeds een bonkend geluid hoorbaar was. "Hij probeert gewoon door te lopen", verklaarde Gerald, "maar dan stuitert hij steeds een eindje terug, en soms komt hij dan nog scheef te staan ook."
15-04-2006 19.30 | Door: Een Schrijver
Reacties
Het reactieveld bij dit onderwerp is gesloten. Mocht u nog iets aan de discussie toe te voegen hebben, dan kunt u reageren via reacties@opinieleiders.nl of op het Opinieleidersforum.