Blaffende koeien bijten niet (61)

"Goedemorgen mevrouw Lefhebber. Inderdaad, wij verwachtten u al. U gaat een tandemsprong doen met Bart hier", zei Bert, en zich tot Gerald wendend: "En ik ben Bert. Ik ga dus met u mee." "Nou", zei Gerald, "dat lijkt me sterk. Ik blijf namelijk zo'n beetje aan alsmede of ook wel op de grond als het ware. Ik heb bij de commando's al genoeg gesprongen, maar het is nooit echt een hobby van me geworden." "Juist", zei Bert. "Ja", zei Gerald. "Maar ik heb hier toch twee namen op het formulier staan", zei Bert. "Die andere is mijn kleinzoon, die moet nog komen", zei Oma. "En de meneer van Guinness is er ook nog niet, en zolang die er niet is, kan de recordpoging niet gedaan worden, of in ieder geval althans niet worden geregistreerd als zodanig. Hebben we nog tijd om daarop te wachten? Liefst wel eigenlijk, want anders kom ik niet in het boek en dat zou zonde wezen. Zo vaak wordt een mens nou ook weer geen honderdtwee."

"Natuurlijk", zei Bert,"u bent zowiezo eerder dan wij u verwacht hadden, en bovendien is het vandaag helemaal een rustige dag. We zouden zelfs de hele dag kunnen wachten, als dat zo uitkomt. En het is er lekker weer voor, per slot van rekening." De koffie is klaar", riep Bart.
"Ik zet even wat extra stoelen buiten", zei Bert, waarop hij in het kantoortje verdween. Even later kwam hij weer naar buiten met twee stoelen, gevolgd door Bart met een dienblad. "Daar is de koffie", zei Bart, "en omdat het uw verjaardag is, hebben we taart ook. Is dat leuk of niet?"

"Dat is leuk", zei Oma. "Daar zouden jullie mee moeten werven. 'Voor al uw parachutesprongen en verjaardagstaart'. En als jullie er dan voor mensen die niet jarig zijn gewoon wat rookworst tegenaan gooien, worden jullie ongetwijfeld een belangrijke concurrent van de Hema, want daar hebben ze wel verjaardagstaarten en rookworsten, maar geen parachutesprongen. Als je daar het woord tandemsprong laat vallen verwijzen ze je door naar de fietsenmaker, wil ik wedden. En nu even zingen graag." De drie heren hieven een enthousiast "Lang zal ze leven" aan en Oma glunderde van oor tot oor. "Er is er een jarig, dat kun je wel zien dat ben ik", riep zij, terwijl ze een heupflacon tevoorschijn haalde. Met de woorden "even bijvullen" liet zij wat van het geestrijke vocht in haar koffie vloeien. "Iemand?" vroeg ze, en hield het flesje uitnodigend omhoog.

Het reactieveld bij dit onderwerp is gesloten. Mocht u nog iets aan de discussie toe te voegen hebben, dan kunt u reageren via reacties@opinieleiders.nl of op het Opinieleidersforum.