Achtergrondmuziek

Het probleem van de niet alleen overbodige doch ook buitengewoon irritante sportcommentatoren bij rechtstreeks uitgezonden televisiebeelden is internationaal. Bij de Tour de France zapt men aanvankelijk nog naarBelgië, omdat men denkt dat ze daar verstand van wielrennen hebben en dat hun taaltje toch bijna Nederlands is en in dier voege iets beter te volgen dan Duits. Als men echter voor de zoveelste keer heeft horen zeggen dat "gij geel hoed" aan het rijden is, of dat iemand "de forcing voert", kan men niet anders dan concluderen dat men zich vergist heeft en zapt men toch maar naar Duitsland.

Sinds een aantal jaren, zeg maar sinds Jan Ullrich, zendt men daar ook de Tour uit. Aangezien ze nog niet de arrogantie hebben te denken dat het geïnteresseerde publiek een stuk dommer is en minder wielerkennis heeft dan de ongeïnteresseerde commentator die slechts voor zijn brood de tijd probeert vol te lullen, hoor je daar nog weleens iets waarvan je denkt: "Goh, dat wist ik niet." Helaas denk je er onmiddellijk achteraan: "En dat wil ik ook helemaal niet weten ook. Hou nou eens je kop."

Uiteindelijk heb je geen andere keus dan het geluid af te zetten. In stilte kijken naar zich afbeulende wielrennners is echter ook zo wat, dus dan zet je er een plaatje bij op. Dixielandmuziek leent zich uitstekend als achtergrond, vooral als er hard gefietst wordt. Onovertroffen en derhalve een aanrader is de soundtrack van de film 'Het gebeurde in het Westen'. Het drama spat plots van het scherm, zelfs als er helemaal niets gebeurt. Daar is de bijbehorende film ook op gebaseerd, dus dan ligt dat daar aan. Door muziek te draaien in plaats van commentaar te beluisteren vermijdt men bovendien dat men hoort dat "de ongeschreven wetten in het peloton" niet op papier staan.

15-07-2006 23.45 | Door: Arnold Kuijk

Het reactieveld bij dit onderwerp is gesloten. Mocht u nog iets aan de discussie toe te voegen hebben, dan kunt u reageren via reacties@opinieleiders.nl of op het Opinieleidersforum.