Norbert Pek overtuigt ons nog niet

Zoals te lezen valt in 'Nieuwe Revu belastert journalist' had ik het op mij genomen de heer Norbert Pek een "paar vervelende vraagjes" te stellen naar aanleiding van de heisa over zijn stukje in de 'Nieuwe Revu'. Het eerste wat ik gedaan heb, is een mailtje sturen naar de redactie van de Nieuwe Revu, in de hoop dat de redactie de heer Pek zou informeren. Ik citeer:

"Naar aanleiding van berichten in de media over een lasterlijk stuk dat ene Norbert Pek geschreven heeft over programmamaker en journalist Paul Hegeman deel ik u mede dat er in de loop van donderdag of vrijdag op www.opinieleiders.nl een stuk zal verschijnen onder de titel 'Nieuwe Revu belastert interviewer'.

Mocht het stuk van uw ongetwijfeld jeugdige en onervaren sensatieschrijver Norbert Pek volgens u geen vuige laster zijn, dan hoor ik graag van u waarom. Ik deel u mede dat ik het stuk in kwestie niet zelf gelezen heb en derhalve de mogelijkheid open houd dat de soep niet zo heet gegeten wordt. Maar toch."

Niet echt vriendelijk, maar wel duidelijk. Zoals u ziet, hield ik een ruime slag om de arm en zei ik er eerlijk bij dat ik het stuk zelf niet gelezen had. De heer Pek bleek het mailtje ontvangen te hebben en reageerde als volgt:

"Hallo Andre

Je bent nogal hard in het beoordelen van mijn stuk over Paul Hegeman, want hiervoor is grondig onderzoek verricht voordat het is geplaatst. Ik zal je hieronder een voorbeeld geven.

Op Telegraph.co.uk staat in een interview met Bill Murray het volgende

What prompted Murray to take the plunge?

"It was meeting the boss," he says. "At first it was a little daunting because, fortunately or unfortunately, she carries a big cinematic tradition with her. Maybe it was gonna be like Frank Sinatra Jnr, y'know? He can still have your knees broken, but he can't sing a note. And you had to have an imagination because her script was very spare - it was only about 75 pages. It looked like a piece of homework.

"But it was clear she knew where she wanted to bounce - there were these emotional slalom poles all set up along the track.

"Then I saw The Virgin Suicides [Coppola's highly praised debut] and thought, 'Hey, that's pretty good.' I found out it was Knucklehead's movie and met her and liked her. She's very self-assured. And she's nice. She's not obnoxious, is she, right?"

Paul Hegeman voor de VPRO gids en cinema.nl (die z'n interviews heeft verwijderd):

'De ontmoeting met de 'Boss'. Als dochter van kent ze en belichaamt ze de filmgeschiedenis. Voor het script moest ik over heel wat fantasie beschikken, omdat het zo beknopt was. Slechts 75 pagina's. Het leek wel een schoolopstel. Maar tegelijkertijd maakte het me onmiddellijk duidelijk dat ze wist waar ze heen wilde; die spaarzame vellen waren emotioneel heel uitgebalanceerd. Vervolgens ben ik Virgin Suicides (Coppola's veelgeprezen debuutfilm) gaan zien en ik vond die film heel goed. En de vrouw daarachter bleek zowaar een heel innemende persoonlijkheid te zijn. Romantische films die intelligent zijn en een hart hebben zijn erg zeldzaam, weet je.'

Dat is dus gecopy/paste en zo werkt Hegeman zeer zeer vaak.

Mag ik vragen waarom je zo fel reageert op m'n artikel in de Revu? Alles wat er in staat is waar."

Andre? Wie is dat? Hm, laat ons hopen dat hij in zijn journalistieke werk iets nauwkeuriger is. Maar goed. Deze reactie vroeg om een antwoord en in dat antwoord kon ik de eerste aangekondigde 'vervelende vraagjes' kwijt. In mijn antwoord zei ik:

"Geachte heer Pek,

Misschien weet u het niet, maar filmsterren, popmuzikanten en andere artiesten hebben nogal eens de neiging om in interviews een vast riedeltje af te draaien. Als de heer Murray in een interview met 'Telegraph.co.uk' zegt dat het script ergens op leek, is de kans groot dat hij dat, desgevraagd, in een interview met een ander ook doet. Opvallend is overigens dat de zinnen "Maybe it was gonna be like Frank Sinatra Jnr, y'know? He can still have your knees broken, but he can't sing a note." bij de heer Hegeman ontbreken. Daar staat dan weer wel "Romantische films die intelligent zijn en een hart hebben zijn erg zeldzaam, weet je." Heeft de heer Hegeman dat dan uit zijn duim gezogen?

Dit ene voorbeeld is derhalve niet overtuigend. Als de heer Hegeman volgens u "zeer zeer vaak" zo werkt, heeft u ongetwijfeld meer voorbeelden bij de hand. Zou u er daar nog een paar van kunnen opsturen? En als u dan toch aan het opsturen bent, kunt u het artikel waar het om gaat misschien gelijk even meesturen, want dat heb ik nog niet gelezen.

Daarmee komen we meteen op het volgende: uw vraag waarom ik " zo fel [reageer] op [uw] artikel in de Revu". Welnu, aangezien ik uw artikel niet gelezen heb, reageer ik niet op uw artikel, doch op de berichtgeving op internet en in de krant. Gezien het feit dat het niveau van de Nederlandse journalistiek ernstig te wensen over laat, wekt het geen verbazing dat De Volkskrant, De NRC, Villamedia.nl en Radio Nederland Wereldomroep meteen hijgerig achter uw artikel aanlopen, maar dat soort dingen maakt mij wel kwaad.

In uw mailtje zegt u "hiervoor is grondig onderzoek verricht voordat het is geplaatst". Eerlijk gezegd vind ik dat een merkwaardige opmerking. Bedoelt u hiermee te zeggen dat u ook weleens iets plaatst zonder grondig onderzoek? Ik neem niet aan dat u het naast elkaar plaatsen van twee citaatjes tot "grondig onderzoek" wilt bestempelen. Kunt u misschien iets meer vertellen over uw "grondig onderzoek"? Heeft u bijvoorbeeld de heer Hegeman gesproken, en zo ja, wat zei die?

Nog iets anders: het is nogal wat om via een artikel in de Nieuwe Revu iemands reputatie vreselijk te beschadigen. Normaal gesproken lijkt mij dat niet iets wat je lichtvaardig doet. Vandaar mijn volgende vragen: Heeft de heer Hegeman u ooit iets aangedaan, waarom dit nu moest? Een soort van wraak, als het ware? Heeft de heer Hegeman, die al als programmamaker werkte toen u nog op de kleuterschool zat, misschien mensen geïnterviewd die u had willen interviewen en zou u eigenlijk de heer Hegeman willen zijn in plaats van de heer Hegeman?

Denkt u dat ik, als ik kwaadwillend zou zijn en in een stapel oude Nieuwe Revu's of andere periodieken waarin stukjes van u zijn afgedrukt [zou zoeken], plekken zou kunnen vinden waar ik zou kunnen zeggen: "Dit heeft de heer Pek niet van zichzelf, de heer Pek maakt zich derhalve schuldig aan knip- en plakwerk"?"

De heer Pek was niet van zins de vragen te beantwoorden en schreef:

"Beste Arnold

Ik laat het bij m'n eerste reactie. Je levert commentaar op alle media ter wereld, maar je neemt zelf als journalist niet even de moeite om een artikel te lezen waarover je je opwindt. Zeer onprofessioneel. Je moet weten waar je over schrijft voordat je zo'n tirade op iemand loslaat."

Hij had inmiddels geconstateerd dat ik Arnold heette, maar hij had gemist dat ik mij opwond over de hijgerige en sensatiegerichte wijze waarop de media achter zijn artikel aangelopen waren en niet over het artikel zelf. (Het 'artikel' bleek later op pagina 10 van Nieuwe Revu nummer 30 te staan en zeer makkelijk over het hoofd te zien te zijn, wat het nog onverklaarbaarder maakt dat 'serieuze' media er überhaupt aandacht aan besteed hebben).

Natuurlijk heb ik het er niet bij laten zitten, maar tot nog toe heeft de heer Pek de gestelde vragen niet willen beantwoorden. Er zijn nog een paar mailtjes heen en weer gegaan, maar ik wil de heer Pek de kans geven mijn vragen alsnog te beantwoorden, voordat ik iets zeg over de rest van de correspondentie. Het aantal onbeantwoorde vragen aan de heer Pek is inmiddels opgelopen tot 15. Wordt vervolgd.

31-07-2006 12.18 | Door: Arnold Kuijk

Het reactieveld bij dit onderwerp is gesloten. Mocht u nog iets aan de discussie toe te voegen hebben, dan kunt u reageren via reacties@opinieleiders.nl of op het Opinieleidersforum.