Bonnenfabriek

Televisie en film presenteren altijd een uiterst merkwaardig beeld van de politie. In kleine Amerikaanse dorpjes, beroemde Engelse universiteitssteden en Amsterdam, om maar eens iets te noemen, wordtgemoord dat het een aard heeft en het lukt de politie steeds weer om de dader te vinden. Vaak blijkt dan dat het allemaal niet zo bedoeld was, maar dat de dader alleen iets met het slachtoffer had willen uitpraten, wat niet helemaal gelukt was, doordat het slachtoffer bijvoorbeeld tegen het mes van de dader was aangevallen toen hij per ongeluk de deur in zijn rug kreeg, geopend door het dienstmeisje dat kwam vragen of er nog koffie moest wezen.

Bij Columbo was het dan altijd juist wel een duidelijk geval van moord met voorbedachten rade, maar daar viel de dader elke keer door de mand doordat hij een miniem detail over het hoofd had gezien. Een realistisch portret van de politie krijg je nooit. Dat zou ook vreselijk saai zijn, daar werken bij de politie niet zo veel verschilt van ergens anders werken, behalve dan dat je, als je geluk hebt, misschien een keer in je hele carrière met getrokken pistool, blauw zwaailicht en loedende sirene achter een fietsendief aan mag en als je geluk hebt mag je daar dan de auto nog bij gebruiken ook.

Voor de rest is de politie net een bedrijf. Er wordt gelummeld, collega's houden elkaars toiletbezoek in de gaten, je drinkt een kopje koffie, gaat wat surveilleren (als je bij de kleine minderheid hoort die wel eens tijdens diensttijd het bureau uit mag), maakt een paar dossiers of een USBstick zoek en je dag zit er alweer op. Alleen aan het eind van de maand is het even stevig aanpoten, want dan moet je tweehonderdvijftig boetes op een dag uitschrijven om ontslag te voorkomen.

19-08-2006 22.00 | Door: Arnold Kuijk

Het reactieveld bij dit onderwerp is gesloten. Mocht u nog iets aan de discussie toe te voegen hebben, dan kunt u reageren via reacties@opinieleiders.nl of op het Opinieleidersforum.