Vertrouwensbreuk

Ergens in Florida woont Troy Stewart. Troy Stewart heeft een dochtertje van tien jaar en dat dochtertje op haar beurt heeft hoogtevrees. Hoogtevrees kan heel lastig zijn, maar je hebt er gradaties in. Er zijn mensen die al hoogtevrees krijgen alsze de stoep op moeten of op de onderste trede van een trap staan, maar er zijn er ook bij wie de hoogtevrees pas toeslaat op het moment dat ze bovenop een hoog gebouw staan met de bedoeling zichzelf om het leven te brengen door van het gebouw af te springen. Ieder jaar zijn er talloze gevallen van zelfmoordspringen die niet doorgaan doordat de zelfmoordspringer in spe er vanwege zijn vers ontdekte hoogtevrees toch maar van afziet.

Troy Stewart vond dat hij de hoogtevrees van zijn dochtertje moest genezen. In dat kader leek het hem wel een goed idee om samen met zijn dochtertje van een vijf meter hoge brug in het water te springen. Meagan Stewart, het dochtertje dus, wilde eerst niet echt, wat wel logisch klinkt, daar zij immers hoogtevrees heeft. "Vertrouw mij maar" ("Trust me"), zei Troy en Meagan dacht: "Ach, welja" ("Oh, well, yes"). Vervolgens sprongen zij. Plons. Krak.

Het had niet gevroren, dus die krak werd niet veroorzaakt door het breken van het ijs. Het was het breken van een been. Van Troy. Meagan fietste naar huis en waarschuwde haar moeder, ene Mandy Potter, die Troy liet ophalen en naar het ziekenhuis verplaatsen. Meagan was niet boos op haar vader (waarom zou ze ook? Het was toch zijn eigen been en niet dat van haar), maar wilde hem wel zo snel mogelijk vertellen dat het een beetje een stomme streek van hem was, schijnt. Hopelijk heeft ze ervan geleerd dat je mensen die zeggen dat je ze moet vertrouwen beter niet kunt vertrouwen.

15-09-2006 22.30 | Door: Arnold Kuijk

Het reactieveld bij dit onderwerp is gesloten. Mocht u nog iets aan de discussie toe te voegen hebben, dan kunt u reageren via reacties@opinieleiders.nl of op het Opinieleidersforum.