Talentenjachtig

Het voordeel van een zaterdagavond zonder iets goeds op televisie is dat je nog eens toekomt aan het lezen van een goed boek. Om een goed boek te kunnen lezen, moet je er natuurlijk wel voor zorgen dat je een goed boek in huis hebt en ook helpt het als je het alfabet uit je hoofd kent zodatje de woorden uit het goede boek kunt lezen en de zinnen die aldus ontstaan kunt begrijpen. Als je per ongeluk een goed Russisch boek ter hand neemt en het Cyrillisch alfabet niet machtig bent, helpt het enorm als je een Nederlandse vertaling van het goede Russische boek gepakt hebt. Anders ben je lelijk in de aap gelogeerd.

Een nieuw triest dieptepunt van het Nederlandse televisieaanbod is 'X factor'. Dit programma wordt in het Troskompas aangekondigd als "Talentenjacht voor vijftien tot 115-jarigen." Waarom er maar vijftien deelnemers zijn (Loopt het programma vijftien weken zodat er iedere week een van de vijftien deelnemers gedurende anderhalf uur, min een uur reclame natuurlijk, aan het publiek kan worden voorgesteld?) is mij een raadsel. Waarom er een maximumleeftijdsgrens van honderdvijftien jaar aan gesteld is, trouwens ook en als ik een getalenteerde honderdzestien tot honderdtweeëntwintigjarige was, zou ik ReuTeL4 dan ook meteen een proces aandoen. Als ik honderddrieëntwintig of ouder was waarschijnlijk niet meer.

En krijgen we nu ook een 'X factor' voor kinderen, een "Talentenjacht voor vijftien tot veertienjarigen", volgens hetzelfde principe? Mij maakt het niet uit, ik kijk toch niet. Tijdens het lezen van het goede boek draai ik wel een plaatje. Vanavond had ik bijvoorbeeld de Original Dixieland Jazz Band bij de hand. Vijf mannen die nu te oud zouden zijn geweest om nog mee te mogen doen, maar die zich bijna negentig jaar geleden als artiest in ieder geval wel bewezen hebben.

28-10-2006 23.58 | Door: Arnold Kuijk

Het reactieveld bij dit onderwerp is gesloten. Mocht u nog iets aan de discussie toe te voegen hebben, dan kunt u reageren via reacties@opinieleiders.nl of op het Opinieleidersforum.