Slachtofferkweek

Onlangs bleek uit een onderzoek dat kinderen aan stress gaan lijden als ze horen dat een van hun ouders ongeneeslijk ziek is. Da's nou heel gek, maar dat lijkt mij nu een typisch voorbeeld van een overbodig onderzoek. Er zal toch echt niemand zijn die aanneemt datkinderen die horen dat vader of moeder vermoedelijk niet lang meer te leven heeft daar geheel ontspannen onder blijven of zelfs juichend door het huis gaan lopen. De kinderen in quaestie zouden volgens het onderzoek last krijgen van een posttraumatische stressstoornis en daar zou dan weer de hulpverlening op los gelaten moeten worden.

Uit een ander onderzoek, van iets langer geleden, is al eens gebleken dat mensen die ergens het slachtoffer van waren geworden en vervolgens het slachtoffer werden van slachtofferhulp er langer over deden om te vergeten dat ze slachtoffer waren dan de slachtoffers die door slachtofferhulp ongemoeid waren gelaten. Ook dat kun je op je vingers natellen. Gewoon de kans krijgen iets te vergeten helpt een stuk beter dan verplicht iedere week in nauw overleg met een slachtofferhulptherapeut de wonde open en vers moeten houden. "En meneer, bent u deze week al vergeten dat men tien jaar geleden al uw CD's en fotoapparatuur gejat heeft? Erg was dat hè? Vertelt u het nog maar een keer, ook al krijgt u uw bullen er niet mee terug."

Voor kinderen wier moeder in de gevangenis terechtkomt, is er nu een leuk prentenboek. Kinderen blijken een heel verkeerde indruk te hebben van wat de gevangenis inhoudt en waarom moeder daar zit. Volgens iemand van de prentenboekuitgevende stichting moet je de kinderen vertellen dat moeder "iets fout gedaan heeft en daar nu over moet nadenken". En u maar denken dat de gevangenis bedoeld was ter bestraffing of ter resocialisatie. Misschien iets voor een onderzoek.

30-11-2006 22.30 | Door: Arnold Kuijk

Het reactieveld bij dit onderwerp is gesloten. Mocht u nog iets aan de discussie toe te voegen hebben, dan kunt u reageren via reacties@opinieleiders.nl of op het Opinieleidersforum.