Bijblijvend

In Amsterdam zit een aantal flatbewoners enorm te balen. Hun flats zijn extra goed geïsoleerd en nu is de ontvangst van mobiele telefoons ernstig gestoord. Het signaal was in de flats in quaestie sowieso al niet best, maar de combinatie van aluminium puien, kozijnen engewapend beton, of zoiets, heeft ervoor gezorgd dat het nu helemaal niet meer doordringt. De bewoners zijn in een kooi van Faraday terechtgekomen, als het ware. Dat de bliksem hierdoor ook niet meer inslaat is mooi meegenomen, doch een schrale troost.

Waarom die mensen niet gewoon een telefoon hebben met een snoertje eraan, werd er niet bij vermeld en dat moeten ze natuurlijk ook helemaal zelf weten. Waarschijnlijk behoren ze tot het slag mensen dat altijd en overal bereikbaar wil wezen en dat daarom alleen nog een mobieltje heeft, dat dan ook meegaat in bed, in bad en op het ommetje om de zuurkool te laten zakken. Zelfs op vakantie naar het buitenland gaat de zaktelefoon nog mee, want de moderne mens wil zelfs op vakantie in het buitenland nog graag lastiggevallen worden. Genieten van rust en stilte is de moderne mens niet echt gegeven.

Geef mij dan maar de ouderwetse mens. Die heeft misschien nog net een antwoordapparaat, maar daar houdt het dan wel mee op en bovendien luistert hij het toch nooit af, onder het motto: "Als het belangrijk was, bellen ze nog wel een keer." Daar is veel voor te zeggen. De ouderwetse mens lijdt bovendien niet onder de zogeheten batterijstress (ook bekend als accuspanning), waardoor hij in tegenstelling tot zijn moderne tijdgenoot niet iedere vijf minuten hoeft te controleren of hij zijn telefoon alweer moet opladen. De ouderwetse mens luistert derhalve veel ontspannener naar zijn mpdriespeler. Je kunt wel ouderwets zijn, daarom hoef je nog niet meteen achterlijk te wezen.

10-12-2006 22.30 | Door: Arnold Kuijk

Het reactieveld bij dit onderwerp is gesloten. Mocht u nog iets aan de discussie toe te voegen hebben, dan kunt u reageren via reacties@opinieleiders.nl of op het Opinieleidersforum.