Onvoltooid moderne tijd

In vroeger tijd communiceerden mensen die ver van elkaar woonden door middel van brieven. Die brieven konden worden verplaatst door koeriers, postiljons (dat zeg ik nou wel, maar is datnou wel zo? Misschien zou ik dat woord toch eens moeten opzoeken) en postduiven. In de eerste beide gevallen werden te zware brieven bestraft door middel van strafport (niet te verwarren met een "straffe port", doch dit terzijde) in het laatste geval met het neerstorten van de desbetreffende postduif. Vaak kwam het beest niet eens van de grond, waarna men de brief toch maar aan een koerier te paard meegaf. Er is ook wel eens een koerier op een postduif gaan zitten, maar dat was dan meestal een ongelukje.

Later kon men op afstand contact maken door middel van de telegrafie, de radio en de telefoon. Het schrijven van brieven bleef echter ook bestaan, hoewel dit door velen als ouderwets beschouwd werd. Met de komst van de email (spreek uit "iemeel") werd het brievenschrijven nog ouderwetser dan het toch al was. Nu kon je immers schrijven en verzenden in één beweging. Wat wil een mens nog meer? ("Nou, ik weet nog wel wat" "Bemoei je er niet mee").

Toch blijven mensen elkaar kerstkaartjes sturen en er worden ook nog steeds brieven verstuurd. Het telegram, dat al jaren alleen nog gebruikt werd door mensen die niet wisten dat de telefoon was uitgevonden, of die geen telefoonboek hadden ("In welke categorie valt de koningin?" "Bemoei je er niet mee"), heeft reeds bijna het loodje gelegd. De telefoon blijft echter voortbestaan. Dat kan zijn omdat een mailtje toch een soort van brief is, en daarmee een stap terug in de geschiedenis. Wie nog brieven schrijft, is ouderwets. Wie mailt is ouderwets en modern tegelijk. Echt moderne ouderwetse mensen blijven bellen.

21-12-2006 22.30 | Door: Arnold Kuijk

Het reactieveld bij dit onderwerp is gesloten. Mocht u nog iets aan de discussie toe te voegen hebben, dan kunt u reageren via reacties@opinieleiders.nl of op het Opinieleidersforum.