Goede ouders

Vroeger, opa vertelt, kregen ouders vreselijk veel kinderen, doordat ze niet op de hoogte waren van manieren om daar iets tegen te doen. Het voorbehoedsmiddel als zodanig was namelijk reeds eeuwenoud, maar degristenhonden hadden het bestaan ervan voor de dommere bevolking, zeg de gristenhonden die er niet voor doorgeleerd hadden, weten te verbergen. Bij andere godsdiensten of hoe je die waanzin ook wilt noemen is het zich zinloos voorplanten nog steeds gemeengoed, maar dat is een heel ander verhaal. Nou ja, eigenlijk is het exact hetzelfde verhaal, maar daar gaat het nu niet om. Genoeg.

Ouders van grote gezinnen in wording deden bij de eersteling nog een goedbedoelde poging om het kind op te voeden. Dat ging mis. Bij de tweede deden zij hun best om de fouten die ze bij de eerste gemaakt hadden te vermijden. Dat ging ook mis. Bij de derde deden ze maar geen moeite meer en keken ze belangstellend, indien überhaupt, toe, vanuit de gedachte dat het opnieuw nix kon worden en aan de vierde, vijfde en overigen besteedden ze geen aandacht meer, want die werden wel door de rest opgevoed.

Tegenwoordig zijn de gezinnen kleiner en zitten er veel meer mensen dan vroeger mee te kijken. Mep je vrouw en dochtertje een keertje door het trappenhuis en je hebt de politie op je stoep, bij wijze van spreken (om de politie echt op je stoep te krijgen moet je dreigen een minister, kamerlid of andere hotemetoot te vermoorden, desnoods een burgemeester). De ideale ouder van tegenwoordig gedraagt zich dus als de ouderwetse ideale ouder van een derde kind, als u begrijpt wat ik bedoel. De beste ouders zijn derhalve de edelfiguranten in het leven van hun kinderen: ze hebben weinig tekst, maar zonder hen had de film niet gemaakt kunnen worden.

09-02-2007 23.59 | Door: Arnold Kuijk

Het reactieveld bij dit onderwerp is gesloten. Mocht u nog iets aan de discussie toe te voegen hebben, dan kunt u reageren via reacties@opinieleiders.nl of op het Opinieleidersforum.