Back to the Future: Personal Hovercraft From 1960

Wij mogen graag autorijden, maar van uw en onze captain mogen wij niet autorijden. Wij mogen wel gebruik maken van de redactiemotor, maar wij zouden graag autorijden. Dat mogen wij dus niet, van uw en onze captain.

Een eigen auto zit er voorlopig helemaal niet in, laat staan een eigen hovercraft. Wat dat laatste betreft, want zo komen wij erop, hebben wij ons kostelijk geamuseerd met het stukje 'Back to the Future: Personal Hovercraft From 1960'. Hierin wordt verteld hoe het bedrijf Curtiss-Wright failliet gegaan is aan de ontwikkeling van een 'persoonlijke zweeftuig' (omdat je 'to hover' kunt vertalen als 'zweven'). Het prototype, of althans de afbeeldingen daarvan zagen er nog wel mooi uit, maar het uiteindelijke product was waardeloos:

"First, the cars looked nothing like the drawing — that sweetheart was a marketing department dream, not reality. What they actually tested was bigger than a Ford Excursion, but still only seated two. It was a big plenum chamber with controllable shutters all along the perimeter for thrust, braking, and control."

Daarbij functioneerde het ding ook nog voor geen meter:

"[...] the car was just barely controllable, even over smooth pavement in good weather. The noise was truly awesome, as well. To complete the dismal picture, hover height was only inches, and there was no flexible skirt — it had less off-road capability than an average sedan of the period."

Je kunt het dus eigenlijk beter een 'persoonlijk fladdertuig' (omdat je 'to hover' ook kunt vertalen als 'fladderen') noemen dan een persoonlijk zweeftuig en zo blijkt de Nederlandse taal weer eens een stuk rijker dan het Engels. Dat zal ze leren.

15-02-2007 09.11 | Door: Stommeling Jones

Het reactieveld bij dit onderwerp is gesloten. Mocht u nog iets aan de discussie toe te voegen hebben, dan kunt u reageren via reacties@opinieleiders.nl of op het Opinieleidersforum.