Asielzoekersstrijkcentrum

De asielzoeker in het asielzoekerscentrum in het centrum keek naar de foto van het strijkcentrum en dacht: "Leuk, maar wat is het? En zo lang ik niet weet wat het is, vraag ik mij af of het gevaarlijk is. Als het niet gevaarlijk is, watkan ik er dan mee? En als het wel gevaarlijk is? Ik mag die aardige mensen van de inburgeringscursus wel vreselijk dankbaar zijn, want ze hebben me toch maar mooi geleerd in geweldige goedgeformuleerde grammaticaal volledig correcte Nederlandse volzinnen te denken. Alleen jammer dat ze me niet geleerd hebben, wat een strijkcentrum is. Of wat je er mee kunt."

Hij gooide de folder van de Blokker bij het oudpapier en ging over tot de orde van de dag, maar later in de week begon het toch te knagen. "Godverdomme", dacht hij, zoals hij heel vaak deed, daar "godverdomme" het eerste woordje Nederlands was dat hij ooit geleerd had, zelfs nog voor "kopje koffie" en bovendien het woordje dat hij het vaakst nodig had omdat zijn verblijf hier hem enigszins tegenviel, "ik had beter moeten kijken en nu heb ik die kutfolder al weggeflikkerd". Als het zo uitkwam, kon hij zich ook in heel bruikbaar Nederlands uiten. Het kwam heel vaak zo uit en het bruikbare Nederlands had hij dan ook niet van de inburgeringscursus. De mensen die de inburgeringscursus gaven, waren waarschijnlijk zelf een soort van niet goed ingeburgerde autochtone kneus.

Daarom probeerden ze asielzoekers natuurlijk ook te kleineren door ze wijs te maken dat "ik wordt" erger was dan "ik ben de premier en als ik zeg dat ik de kamer mag voorliegen, mag ik dat". Intussen wist hij nog steeds niet zeker of een strijkcentrum niet gewoon een strijkplank met een verlengsnoer eraan was. "O jee. Wedden dat ik nou word teruggestuurd?"

04-04-2007 22.30 | Door: Arnold Kuijk

Het reactieveld bij dit onderwerp is gesloten. Mocht u nog iets aan de discussie toe te voegen hebben, dan kunt u reageren via reacties@opinieleiders.nl of op het Opinieleidersforum.