Kaarslichtnet

Toen er nog geen televisie was, moesten de mensen 's avonds naar elkaar kijken. Bij het licht van een flakkerende kaars gaat dat nog wel, maar zodra de gloeilamp was uitgevonden was het definitiefmis. Op dat moment kon men kiezen tussen voortaan vroeg naar bed gaan of de televisie uitvinden en men koos voor het laatste. Vandaar dat mensen die romantiek en uit eten gaan met elkaar associëren graag kaarsen op tafel hebben. Zelfs de onromantische drinkebroer heeft zijn kroeg liever wat schemerig en de vraag is of dat is omdat hij niet wil dat men hem helder ziet of omdat hij zijn omgeving slechts vaag wil waarnemen.

De aromantische zuiplap dient overigens niet verward te worden met de aromatische zuiplap. Deze laatste stinkt een uur in de wind en als hij daarbij van knoflook houdt ook wel twee uur. Met zo iemand gaat men niet romantisch uit eten. Zelfs niet bij kaarslicht. De aromatische zuiplap die zijn aroma (hetgeen door Van Dale's Hedendaags Nederlands abusievelijk een "aangename geur" genoemd wordt, wat helemaal niet het geval hoeft te zijn) ontleent aan de enorme hoeveelheid scheten die hij laat, dient helemaal uit de buurt van kaarslicht of meer bepaald brandende kaarsen te blijven, want voor je het weet heb je een steekvlam waarmee je het hele restaurant in vlammen (in kaarsvlammen. Hahahahahaha. Sorry) doet opgaan.

De televisie is inmiddels op zijn retour, ten faveure van het internet. Hierdoor kunnen mensen die noch naar de televisie, noch naar elkaar willen gaan zitten kijken hun avonden toch enigszins aangenaam doorbrengen. Via internet gaan zij zitten chatten, wat een ander woord is voor kletsen, die zij niet kunnen zien. Per saldo hadden we televisie en internet dus net zo goed onuitgevonden kunnen laten. Het tijdig uitblazen van de kaars was voldoende geweest.

19-05-2007 23.55 | Door: Arnold Kuijk

Het reactieveld bij dit onderwerp is gesloten. Mocht u nog iets aan de discussie toe te voegen hebben, dan kunt u reageren via reacties@opinieleiders.nl of op het Opinieleidersforum.