Geen goede doelen

Nog nooit ben ik ongeneeslijk of zelfs maar ernstig ziek geweest. Daar ben ik best blij mee. Er is een gevalletje voedselvergiftiging (iets metknakworsten en salmonella) dat mij niet meer geheel te binnen wil schieten, daar ik het niet geheel bewust meegemaakt heb, maar als dat alles is en als we die halve acute alcoholvergiftiging of die acute halve alcoholvergiftiging niet meerekenen valt het dus best mee. En als we hem wel meerekenen trouwens ook.

Aan goede doelen heb ik niet alleen een broertje dood, doch zelfs een hekel. Het zal wel mijn boerelullenverstand zijn, maar iets zegt mij, dat we, als we dan toch per se een overheid moeten hebben, we die overheid moeten hebben om voor een paar dingen te zorgen, waarvan een goede infrastructuur, goed onderwijs en een goede gezondheidszorg er een paar zijn. Alles wat je kunt verzinnen waarvoor men zou kunnen en mogen collecteren valt ofwel onder die paar overheidstaken ofwel onder de noemer overbodige zweefkezerij en geslijmjurk.

Het enige goede doel waarvoor ik met enige regelmaat geld geef, is de bescherming der bevolking tegen overvallen door gefrustreerde daklozen die met een paar euro al enorm geholpen zouden zijn. Afgelopen vrijdag nog. Ooit gaf ik trouwens een dakloze op een zaterdagochtend een paar gulden, kan ook euro geweest zijn, met de aanbeveling: "Maar wel opzuipen hoor." Hierop kwam hij recht overeind en sprak de gloedvolle woorden: "De alcohol heb ik afgezworen." Nou ja, ieder zijn meug. Hij ging er in ieder geval iets nuttigs mee doen en hij ging zijn beperkte dagwinst in ieder geval niet in aandelen steken, mag ik hopen. Nu ik gelezen heb dat zoveel 'goede doelen' geld overhouden om verkeerd te investeren, ben ik blij dat ik alleen af en toe een dakloze aan een biertje help.

10-06-2007 22.30 | Door: Arnold Kuijk

Het reactieveld bij dit onderwerp is gesloten. Mocht u nog iets aan de discussie toe te voegen hebben, dan kunt u reageren via reacties@opinieleiders.nl of op het Opinieleidersforum.