De reden ligt in het verleden

Er zijn mensen die hun pasgeboren kind meteen opgeven voor de basisschool, het VWO van hun keuze en de gewenste universitaire studierichting, om er zeker van te zijn dat het pasgeboren kind de schoolloopbaan krijgt die de ouders zelfniet gehad hebben. Of wel natuurlijk. Uit 'J.J. de Bom, voorheen De Kindervriend' herinner ik mij een scène waarin Jan J. de Bom, gespeeld door Joost Prinsen, aan het klagen was tegen Titia Konijn (Wieteke van Dort) en Hein Gatje (Aart Staartjes). Jan J. de Bom (zou Peter R. de Vries daar op het idee van zijn naam gekomen zijn? "P.R. de Vries, voorheen De Criminelenvriend"?) was namelijk graag balletdanser geworden, maar dat mocht niet van zijn vader die hem op pianoles (of iets anders onballettigs) deed.

Wijs geworden door deze ervaring had Jan J. de Bom alvast besloten dat zijn zoon, als hij die ooit zou krijgen, zeker op balletles zou gaan: "Of hij wil of niet". Zo zijn er ook heel wat zoontjes door hun vaders op voetbal gedaan omdat de vaders het zelf nooit verder geschopt hadden dan het tiende van F.C. Boerekoolstronkeradeel, terwijl er anderzijds jongetjes rondlopen die graag zouden gaan voetballen, maar zo nodig bouwdozen in elkaar moeten gaan zitten zetten omdat hun vader twee linkerhanden heeft.

Wat die boerin in de buurt van Augsburg bezield mag hebben om haar dochtertje, aangenomen dat het haar dochtertje was, want niemand wist van het bestaan van het kind, dus misschien was het haar dochtertje wel helemaal niet, zeuven jaar lang helemaal binnen te houden, mag Joost weten. Noch de boerin, noch de buren ("Wir haben es nicht gewusst") hebben er iets over gezegd. Ik gok erop dat de boerin als kind een keer per ongeluk buitengesloten is geweest. Dan krijg je dat.

18-06-2007 22.30 | Door: Arnold Kuijk

Het reactieveld bij dit onderwerp is gesloten. Mocht u nog iets aan de discussie toe te voegen hebben, dan kunt u reageren via reacties@opinieleiders.nl of op het Opinieleidersforum.