Kijk uit wat je op je website zet

7 februari 2010: Sommige mensen pletteren alles maar op internet, zonder te beseffen dat het daar dan door anderen gelezen kan worden en dat ze er daardoor last van of mee zouden kunnen krijgen.Van zo iemand ontvingen wij het volgende eposteltje:

"Dag heren opinieleiders,

Ik heb een verzoek voor jullie. Zouden jullie mijn naam in jullie artikel '[...]' willen verwijderen? Ik heb er last van dat mensen op zoek zijn naar informatie over mij en dan dat vreemde bericht over mij tegenkomen. Ik begrijp dat dit gevoelig ligt (vrijheid van schrift enz.) maar ik zou het zeer op prijs stellen. Jullie mogen wat mij betreft het artikel wel laten staan (het liefst niet) maar vervang mijn naam dan gewoon door Anoniem of iets dergelijks. Het is inmiddels ook al lang niet meer actueel aangezien ik dit al lang niet meer op mijn website heb staan."

Wij hebben aan zijn verzoek gehoor gegeven. Waarom zouden wij immers niet?

Cpt. Iglo,
Hoofdredacteur

Vandaag kwamen wij terecht op de webzijde van [ Naam en link verwijderd]. Wij kennen deze persoon niet, maar wilden weleens weten wat hij over zichzelf te vertellen had bij de link '[ Naam en link verwijderd]' en daar hebben wij dan ook op geklikt, op die skakel.

Wij vinden het niet slim als iedereen allerlei persoonlijke informatie over zichzelf op zijn eigen webzijde zet, maar soms moet men wel en bovendien getuigt het in een aantal gevallen van een ongelofelijke dosis moed. Zo ook hier. [Naam verwijderd] is namelijk een telefoonterrorist. En hij weet het. Hij wil het ook weten. Hij zet het op zijn webzijde, als volgt:

"Omdat hij in het leven meer wil dan wonen in een doos, moet er gewerkt worden. Dit doet [Naam verwijderd] als telefonisch verkoper. Dat klopt, hij is degene die je avondeten verpest. Degene die maar niet wil ophangen. En waartegen je soms gewoon geen nee kunt zeggen."

Of hij is gewoon geschift, dat kan ook. Zoiets zet je namelijk niet op je thuispagina. Voor zoiets schaam je je te barsten en zoiets verzwijg je. Als ze je op feestjes en partijen vragen wat je doet voor de kost, zeg je niet dat je telefoonterrorist bent, maar bijvoorbeeld heroïnehoer, cliniclown of kamerlid.

Onze stagiaire is ook een poosje aan het werk geweest als telefoonterroriste, voordat ze onze stagiaire werd, maar in het tijdsbestek van die ene dag was ze in die paar uur voordat ze ontslagen werd al zo vaak door haar slachtoffers verrot gescholden dat het ontslag aanvoelde als een bevrijding. Als ze van te voren beseft had wat ze moest doen, was ze er niet eens aan begonnen.

Zo niet [Naam verwijderd] dus. Hij heeft er ook nog een foto bijgezet. Is dat slim? Hm. Vermoedelijk kan het niet eens zo veel kwaad, daar het telefoonterrorisme bestaat bij gratie van de passiviteit van de slachtoffers. Die worden nu eenmaal wel boos, maar gaan na het vloeken, schelden en tieren gewoon verder met eten, dat dan weer wel.

Wij wijzen hier graag nog even op twee stukjes die onze vaste columnist over het verschijnsel telefoonterrorisme geschreven heeft, te weten: 'Ophangen, een fijn plan' en 'Ze bellen nooit gelegen'. Tevens willen wij erop wijzen dat wij niets tegen [Naam verwijderd] persoonlijk hebben, want we kennen hem nog steeds niet, en dat we hopen dat hij zich alsnog ontwikkelt tot een nuttig lid van de maatschappij.

Voor het laatst bewerkt op 7 februari 2010.

23-08-2007 11.50 | Door: Stommeling Jones

Het reactieveld bij dit onderwerp is gesloten. Mocht u nog iets aan de discussie toe te voegen hebben, dan kunt u reageren via reacties@opinieleiders.nl of op het Opinieleidersforum.