Een verre buur is beter dan een goede vriend

Als wij in de reclamezendtijd vrolijke zinloze mensen of zinloos vrolijke mensen zien, denken wij dat het om een overheidsreclame gaat, of om een reclame van SIRE, dus ook een overheidsreclame.

Het kan echter nog erger. Hedenavond zagen wij een televisiereclame waarin een onverstaanbare juffrouw iets riep. Wat het was, behalve onverstaanbaar, weten wij zo gauw niet, maar het kwam over alsof het opriep tot gezelligheid. Misschien zelfs tot verdraagbaarheid. In het laatste geval was het zeker een overheidsreclame geweest. Nu echter konden wij de juffrouw en de haar volgende personen niet verstaan, dus moesten wij helaas, nieuwsgierig als wij zijn, de hele reclame afwachten.

Het viel mee. En tegen. Mee viel het, doordat het toch gewoon commercieel bleek te zijn en wel voor koffie. Douwe Egberts koffie. Lekkere koffie. (Hm. Als we daar eens een leus van maakten. Misschien zijn ze bij Douwe Egberts wel gek genoeg om daarvoor te betalen. Doch dit terzijde.). Tegen viel het, doordat het heel erg bleek te zijn. Het was een reclame voor 15 september, de "Burendag".

Wij kennen onze buren niet en voor zover wij ze wel kennen, hebben wij er overwegend een hekel aan, behalve als we hen nodig hebben ("Een goede buur is beter dan een verre vriend", per slot van rekening), wat gelukkig nooit het geval is. Als 15 september 'Burendag' is, of "de dag van de buren", gaan wij op 15 september een paar uur eerder dan normaal naar ons werk om een paar uur later dan normaal terug te keren, al was het maar om onze buren te ontlopen.

Wij willen rijk zijn. Wij willen miljonair zijn. Wij willen een enorm landgoed hebben om op te wonen, in onze enorme villa. Of ons kasteel. Als wij zo rijk zijn, wantrouwen wij onze vrienden, want tegen die tijd zijn wij zo paranoïde dat wij sowieso denken dat iedereen op ons geld uit is. Tegen die tijd geldt voor ons: "Een verre buur is beter dan een goede vriend". Hoe verder onze buren van ons afwonen, per slot van rekening, des te groter ons landgoed is en des te rijker wij zijn. Vrienden hebben wij dan niet nodig, want wij kunnen alles kopen wat wij hebben willen of hebben moeten.

Dit alles echter terzijde. De Douweegbertsreclame maakt ons vooral misselijk, daar wij een dergelijk enthousiasme voor een slecht ontwikkelde polonaise alleen kennen uit onze van alcohol doordrenkte escapades. Die mensen moeten wel strontlazerus zijn. "Kom mee, kom mee", verstonden we uiteindelijk. "Tisfeesdagmedeburen", zat er ook nog in, bleek. Heel vreselijk. Als wij zo strontlazerus zijn, moeten wij altijd heel vreselijk kotsen. Onze kotsreflex speelt nu dan ook ontzettend op. Wij kopen voorlopig geen Douwe Egberts meer. Maar aan "Een verre buur is beter dan een goede vriend" houden we wel weer een tegeltje over. En nu hebben we een teiltje nodig. Misschien even lenen bij de buren.

26-08-2007 01.02 | Door: Stommeling Jones

Het reactieveld bij dit onderwerp is gesloten. Mocht u nog iets aan de discussie toe te voegen hebben, dan kunt u reageren via reacties@opinieleiders.nl of op het Opinieleidersforum.