Managers verzieken het onderwijs

Uit de media zou men licht de indruk kunnen krijgen dat er een tekort aan leraren is en dat dat tekort opgelost zou kunnen worden door leraren meer geld te geven en meer leraren op te leiden.

Als er al een tekort aan leraren is, wordt dat niet veroorzaakt door te lage betaling. Mensen die leraar willen worden, worden namelijk niet gemotiveerd door het geld. De afgelopen decennia heeft de overheid daarvan stelselmatig misbruik gemaakt door het vak van leraar steeds slechter te laten honoreren, met als gevolg dat mensen die ook nog iets anders konden dan leraar zijn en die zich wel door hun inkomsten lieten leiden, er tussenuit genaaid zijn.

Geef ze eens ongelijk. De rest is ook genaaid, maar niet er tussenuit. Het voorstel om leraren meer te gaan betalen, zal ongetwijfeld inhouden dat nieuwe leraren hogere salarissen gaan krijgen en dat de gemotiveerde oudere leraren die nog steeds bezig zijn, zich andermaal genaaid kunnen voelen. Het is toch wat. De jonge broekjes die vanaf nu voor het grote geld (hahahahahaha. Sorry) het onderwijs ingaan, moeten ongetwijfeld door die steeds harder gefrustreerde ouderen, die nu ook nog tien jaar langer moeten doorwerken, als wij het goed begrepen hebben, worden ingewerkt.

Dat schiet lekker op. En dat terwijl de fout helemaal niet in het lerarentekort zit. De fout zit hem in de manier waarop het onderwijs georganiseerd is en de manier waarop de lerarenopleiding in elkaar gestoken is. Die manieren deugen niet.

De scholen zijn te groot, en er lopen veel te veel 'managers' rond. 'Managers'. De kanker van de moderne Nederlandse maatschappij. De tumoren van het moderne Nederlandse onderwijs. 'Managers'. Zelfs als ze nog een vaag soort onderwijsachtergrond hebben, valt dat niet aan hen te merken. Ze hebben het over klanten en cliënten als ze leerlingen bedoelen. Het woord leerlingen is overigens ook al in de ban gedaan, want die moeten cursisten, deelnemers of studenten heten.

Wij horen zelfs al mensen praten over studenten in het MBO. Je lacht je te barsten, maar alleen om niet te huilen. Over een paar jaar krijgen studenten aan de kleuterschool (die nu trouwens al niet meer bestaat omdat dat zo nodig samen met de lagere school de basisschool moest worden) een heuse bul, doch niet dan nadat ze een afstudeerwerkstuk gemaakt hebben.

Nog erger dan de gewone 'managers' zijn de 'interimmanagers', waarvan er in het hedendaagse onderwijs nogal veel rondlopen. Net als de gewone 'managers' weten ze niet zo veel en kunnen ze nog minder, maar ze reizen van puinhoop naar puinhoop en reorganiseren dat het een aard heeft. Weet u wat het resultaat is als je een puinhoop gaat reorganiseren? Inderdaad: een gereorganiseerde puinhoop. Maar een puinhoop blijft het.

Voordat het schoolbestuur in de gaten heeft dat er niets verbeterd is (de meeste schoolbesturen deugen trouwens ook niet, maar daarover een andere keer), bevindt de 'interimmanager' zich alweer elders, waar hij het nog eens dunnetjes over mag doen. Een gewone 'manager' die de pech heeft dat men ontdekt dat hij er een zootje van maakt, wordt overigens ook niet ontslagen, doch binnen de 'organisatie' omhoog geschopt.

De enige opdracht die een 'manager' of een 'interimmanager' in het onderwijs zou moeten hebben, is ervoor te zorgen dat de onderwijzer en de leraar hun werk kunnen doen. Als de mensen die het onderwijs geven geen tijd kwijt zijn met zinloze vergaderingen, met het bijhouden van de absentenadministratie, met het maken en nakijken van toetsen die er alleen maar zijn om cijfers te genereren, met het beoordelen van werkstukken waarvan met geen mogelijkheid vol te houden is dat de leerling er iets van leert, met het 'coachen' van collega's, met het 'gecoacht worden' door collega's en met het proberen de door de 'managers' en 'interimmanagers' veroorzaakte puinhoop aan de leerlingen te verkopen, om maar eens wat te noemen, zou best eens kunnen blijken dat er allang leraren genoeg zijn.

Als leraren gewoon zouden kunnen lesgeven, zouden er niet alleen veel meer leraren blijken te zijn, maar zouden er ook veel meer blijven. Nu raken er namelijk nogal veel overspannen en ook vluchten de meeste jonge leraren binnen twee jaar het bedrijfsleven in. Allemaal de schuld van de 'managers' en de 'interimmanagers'.

Vroeger had het beroep van leraar nog enige status. Later werd het: "Iedere jandoedel kan leraar worden". Daarna kwam: "Als je helemaal nix meer kunt, kun je altijd nog leraar worden". Nu is het: "Als je helemaal nix kunt, word je manager of interimmanager in het onderwijs". Het schijnt trouwens reuzelucratief te wezen. Dat dan weer wel.

25-11-2007 10.54 | Door: Cpt. Iglo

Het reactieveld bij dit onderwerp is gesloten. Mocht u nog iets aan de discussie toe te voegen hebben, dan kunt u reageren via reacties@opinieleiders.nl of op het Opinieleidersforum.