RWE, de hondelulle van de week

RWE is een bedrijf dat de laatste tijd erg actief is met het telefonisch terroriseren van mensen.

De eerste keer dat we het bedrijf aan de telefoon kregen, keken wij wel een beetje op van hun onsympathieke aanpak, die nieuw voor ons was. Je krijgt namelijk eerst een bandje aan de lijn, waarop een ingeblikte vrouwenstem je vertelt dat je wordt doorverbonden, waarna de een of andere idioot je vraagt of hij met jou spreekt, terwijl je godverdomme net je naam gezegd hebt, omdat je altijd de telefoon opneemt met het noemen van je naam. Mocht u de telefoon niet opnemen met het noemen van uw achternaam, dan geldt het laatste deel van de voorgaande zin niet voor u.

De idioot vraagt met wie hij spreekt en wij geven daar geen antwoord op, maar vragen met wie wij spreken. "Met RWE", zegt de terrorist. Soms vraagt de terrorist nog wel netjes of hij gelegen belt, maar dat is nooit het geval. Soms belt de terrorist ongelegener dan anders, dus onze reactie is niet altijd dezelfde. In verband met de komkommertijd hebben wij het momenteel iets minder druk dan anders, wat ons de ruimte geeft een beetje te experimenteren met onze reacties.

Een van de vorige keren dat RWE belde stond er net een door onze stagiaire op instigatie van uw en onze captain bij de Albert Heijn aangeschafte nieuwe vierdubbelceedee met oude jazz op (waarom de Albert Heijn die dingen dacht te kunnen verkopen, ontgaat ons, maar uw en onze captain heeft er wel vier van gekocht. Zestien schijfjes voor twintig euro vond hij namelijk te geef. Doch dit terzijde). Wij zijn toen zo vrij geweest om tijdens het gesprek met de telefoonterrorist de telefoon voor de luidspreker te parkeren en verder te gaan met waar wij mee bezig waren. Toen wij een paar minuten later vroegen: "bent u daar nog", kregen wij geen antwoord.

Dat vonden wij wel een leuke, dus we zaten al te wachten op het volgende telefoontje van de RWE-terrorist. En dat kwam. Vandaag. Om plusminus 14.30 uur. De muziek die opstond, was van Bessie Smith ('Chattanooga Gal', ook al een "4 CD Set" (Proper Records Ltd., Properbox 78)), wie kent haar niet. En goed hard, natuurlijk, zoals het hoort. 'J.C. Holmes Blues' was net afgelopen en we zouden net aan 'I Ain't Goin' to Play Second Fiddle' (waarin Bessie overigens duidelijk zingt: "I ain't goin' to play no second fiddle", maar zoiets deed ze wel vaker) beginnen toen de telefoon ging. Niet het juiste moment, zullen we maar zeggen. Maar goed, het kan maar eens belangrijk wezen, dus je neemt toch op.

RWE aan de lijn. Ook deze idioot vroeg met wie hij sprak, waarop wij geen antwoord gegeven hebben, omdat wij het al gezegd hadden, zoals u ongetwijfeld uit het voorgaande onthouden hebt. Hij vroeg nog of hij gelegen belde, dat dan weer wel, maar voor hij verder kon gaan, vroegen wij: "heeft u een momentje"? "Ja", zei hij. Wij hebben hem hierop alleen gelaten met de muziek en zijn koffie gaan zetten. Nadat het restant van 'I Ain't Goin' to Play Second Fiddle' en 'He's Gone Blues' gepasseerd waren, dachten wij dat hij wel weg zou zijn, doch zulks bleek niet het geval ('He's Gone Blues'. Terwijl wij even weg waren. Hahahahahaha. Sorry. Het valt ons nu pas op).

Wij: "Met wie spreek ik?"
RWE: "Met RWE. Wij ..."
Wij: "Met wie spreek ik?" (Als wij de muziek hard hebben staan, hebben wij de muziek hard staan. Dan praat zo'n man maar wat harder. Wat zullen we nou krijgen zeg. Hij belt ons toch?)
RWE: "Met RWE. Wij ..."
Wij: (Even weglopend bij de muziek) "Met wie spreek ik?"
RWE: "Met RWE. Wij ..."
Wij: "Zo. Met RWE. Waar gaat het over?"
RWE: "Wij hebben bekeken wat u betaalt voor uw energie en ..."
Wij: "U heeft wàt gedaan? WAT heeft u gedaan, zegt u?"
RWE: "Wij hebben bekeken wat u betaalt voor uw energie en ...
Wij: "Wat gaat u dat aan?"
RWE: "Dat hebben we op postcode gedaan en ..."
Wij: "Wat gaat u dat aan? Wat heeft u er mee te maken wat ik voor mijn energie betaal?"
RWE: "Nou, wij ..."
Wij: "Nou, wat heeft u daar mee te maken? Bemoei je lekker met je eigen zaken. Wat zullen we nou krijgen zeg!"
RWE: "Wat gaat u nou bijdehand lopen doen, wij ..."
Wij: "Weet je wat jullie gaan doen? Jullie gaan lekker een eind opsodemieteren".
Onze telefoon: <KLIK>.

Even later ging de telefoon opnieuw, maar wij herkenden de stem en hingen meteen weer op. Nog even later ging de telefoon voor een derde keer, maar nu herkende hij kennelijk de stem en zag hij er de zin niet meer van in, want hij, als hij het was, hing zonder nog iets te zeggen op.

Wij hopen dat zijn chef heeft meegeluisterd, zoals ze bij sommige belcentra doen, en hem erop gewezen heeft dat het de verkoop niet ten goede komt als je een toch al boze potentiële klant "bijdehand" gaat noemen (in deze context nog een verkeerde term ook) of op andere wijze gaat uitschelden. In gesprekken met telefoonterroristen is het nu eenmaal het prerogatief van het slachtoffer om zich te verdedigen met alles wat hij heeft. Oftewel: de klant mag boos worden en schelden, de terrorist niet. En natuurlijk benoemen we RWE tot de hondelulle van de week.

Je schijnt je te kunnen afmelden voor dit soort gebel, maar hoe wij daar over denken, hebben wij in gloedvolle bewoordingen uiteengezet in 'dit stukje', waar wij onder andere schreven:

"Wij willen de desbetreffende staatssecretaris ook best even dolbellen, als dat moet, maar we hebben zijn nummer niet. Bedrijven die ons per se willen bellen kunnen zich tegen betaling van vijfhonderd euro per aanvraag aanmelden voor ons register. Het antwoord is NEEN en die vijfhonderd euro zijn ze kwijt."

31-07-2008 15.36 | Door: Stommeling Jones

Het reactieveld bij dit onderwerp is gesloten. Mocht u nog iets aan de discussie toe te voegen hebben, dan kunt u reageren via reacties@opinieleiders.nl of op het Opinieleidersforum.