Pèpen, kreng!

Wij hebben best een goede band met het dochtertje van onze stagiaire, denken wij.Goed, zo af en toe, vooral als ze boos is, wat nog verrassend vaak voorkomt, noemt ze ons "stomme ome Stommeling", maar als ze niet boos is, is het best een grappig kind en wij lachen heel wat af.

Nu hadden wij samen een spelletje bedacht, hoewel bedacht eigenlijk het woord niet is, doordat het spelletje meer was ontstaan dan bedacht was geworden, doch dit terzijde, waarbij wij in onze neus werden geknepen en vervolgens geacht werden "Pèèèp" te zeggen, waarbij de lengte van de of het "Pèèèp" in quaestie slechts afhankelijk was van de hoeveelheid adem die wij toevalligerwijze reeds hadden gehaald voordat wij "Pèèèp" moesten zeggen of het tijdstip waarop wij onze neus hadden weten te bevrijden uit de klauwen van het dochtertje van onze stagiaire. Erg geinig allemaal, maar ook best vermoeiend.

Tot zover was er nog nix aan de hand. Het probleem is pas ontstaan toen wij gekscherenderwijze, of gewoon gekscherend, daar willen we afwezen, of af wezen, zoals sommige mensen zeggen, de moeder van het dochtertje van onze stagiaire in haar neus knepen en zeiden: ""Pèèèpen". Zij werd boos en toen werden wij ook boos en zeiden wij: "Pèèèpen, kreng". Toen werd zij heel erg boos en nu schijnt zij naar uw en onze captain gelopen te zijn met de mededeling dat wij viezigheid van haar wilden, terwijl wij alleen maar wilden dat zij eens lekker zou pèpen, omdat het nu eenmaal haar dochtertje is en in dier voege dus ook zo'n beetje haar idee. Misschien hadden we geen "kreng" moeten zeggen. Zou dat het zijn?

20-03-2009 23.29 | Door: Stommeling Jones

Het reactieveld bij dit onderwerp is gesloten. Mocht u nog iets aan de discussie toe te voegen hebben, dan kunt u reageren via reacties@opinieleiders.nl of op het Opinieleidersforum.