Het is gewoon een kutschilderij

Ieders favoriete moslimverketteringswebzijde Hoeiboei heeft vandaag de volgende kop: “De kunst van integratie‘. Aangezien wij alles weten van de kunst van het loslaten en niets van de kunst van integratie, wilden wij best eens zien of er misschien overeenkomsten waren tussen het loslaten en integratie, daar het kennelijk een kunst is en wij dol zijn op kunst. Wij dus naar Hoeboei.

Dat viel dus heel erg tegen. Op de aangegeven plek troffen wij een plaatje aan waarop een blote man op een bank zit terwijl een aangeklede mevrouw zijn eikel lijkt te kietelen. Eronder staat: “Radboud Universiteit Nijmegen verwijdert (naakt)schilderij van Elmer de Gruijl.” Wat een en ander met integratie te maken heeft, ontgaat ons volkomen.

Men had een skakel aangebracht en toen wij die volgden, kwamen wij terecht bij ‘Provocerend schilderij verwijderd‘, alwaar wij lazen:

“Verhip. Daar hing een (naakt)schilderij. Toch? Moet wel, het draadje waaraan het werk zat bevestigd hangt er nog. Vreemd. De andere werken van kunstenaar Elmer de Gruijl, geëxposeerd op de begane grond van het Huygensgebouw, zijn nog gewoon te zien. Wat is er gebeurd?“

 

Daaronder een foto van een lege plek in een troosteloze ruimte, waar dus kennelijk het schilderij gehangen heeft. Eerlijk gezegd zouden wij als wij een schilder waren ons werk daar niet willen zien, want kunst kan soms wel degelijk een positieve invloed op de omgeving hebben, maar in dit geval haalt de omgeving alles wat je er neerhangt onherroepelijk naar beneden. Zal wel een school zijn, of zoiets.

Onder de foto staat wat er met het schilderij is gebeurd en dat blijkt allemaal reuze mee te vallen. De kunstenaar zegt erover:

“‘Ik heb er wel begrip voor dat een universiteit andere regels hanteert dan een galerie of museum. Maar ik vind het merkwaardig dat een werk na één klacht uit een met zorg en in overleg samengestelde expositie wordt gehaald. Dat is voor mij als kunstenaar geen prettige gedachte: het schept een precedent. Terwijl ik met mijn werk juist probeer om de discussie op gang te brengen. Op deze manier komt die discussie nooit van de grond.’“

De kunstenaar heeft dus een aantal dingen niet goed begrepen, waar wij zometeen op terugkomen, maar eerst willen wij nog even lachen om de klacht: de klaagster had zichzelf volgens eigen zeggen herkend in de dame op het schilderij. Dan had ze dus beter haar mond kunnen houden, in de hoop dat zij de enige was, want nu loopt de hele school te kijken of er iemand op de mevrouw in het schilderij lijkt, wat er natuurlijk maar eentje kan zijn, namelijk de klaagster. Als ze haar gevonden hebben, gaan ze haar vragen hoe lang ze model gestaan hebben en of die man van dat rare geaai nog een beetje lekker klaargekomen is, willen wij wedden.

Dan nu de woorden van de kunstenaar. Hij wil “de discussie op gang” brengen, maar het wordt volstrekt niet duidelijk welke discussie “de discussie” is. Volgens onze informatie heet het schilderij ‘Saat kulesi’, wat Turks zou zijn voor klokkentoren. Nu bevindt het klokkenspel van de afgebeelde man zich vlak onder het midden van het schilderij, dus op een tamelijk onopvallende plaats, waardoor wij ons niet kunnen voorstellen dat de kunstenaar ons wil laten discussiëren over het formaat van ‘s mans lul en ballen, noch over de toestand van zijn schaamhaar.

Wij weten toevallig, doordat wij erover gelezen hebben, naar welke punten op foto of schilderij het oog van de waarnemer doorgaans het eerst getrokken worden, de opvallende plekken dus, en die kennis gaan wij nu even met u delen, want anders begrijpt u het niet. Om te beginnen verdeelt u foto of schilderij in gedachten in negen vierkanten of rechthoeken, afhankelijk van de vorm van het schilderij. De bedoelde punten zijn nu: de rechterbenedenhoek van het eerste vak, de linkerbenedenhoek van het derde vak, de rechterbovenhoek van het zevende vak en de linkerbovenhoek van het negende vak. Veel mensen weten dit niet en als zij een foto of schilderij maken, zetten zij het belangrijkste in het midden, waardoor het meteen niet meer het belangrijkste is. Als de onderhavige schilder ook zo iemand is, had hij het besproken klokkenspel dus ergens anders moeten plaatsen, waardoor het een heel ander plaatje had moeten worden.

Wij kunnen het schilderij nu wel verder gaan bespreken, maar doordat het zo’n slecht schilderij is, heeft dat weinig zin. Het enige wat wij nog even willen opmerken, is dat de afgebeelde mevrouw zich kennelijk iets staat af te vragen en dat wij geen idee hebben wat dat zou kunnen zijn. Wij kunnen het schilderij met de beste wil van de wereld niet provocerend vinden en wij vinden het niet mooi ook. Het is gewoon een kutschilderij en dat is het.

14-01-2013 17.43 | Door: Wosjem Tsjasov | Categorie: Godsdienstwaanzin, Kunst, Onderwijs, Sex, Webzijden