Bert Dijkstra

Bert Dijkstra is een columnist van de De Telegraaf en misschien noemt hij zich wel journalist ook. Onlangs beledigde hij in een column, ‘Dwangarbeid’, alle hardwerkende Nederlanders en dat deed hij enkel en alleen omdat hij niet weet wat werken is. Hij is namelijk een columnist en misschien noemt hij zich wel journalist ook. Onze doctorandus meende de heer Dijkstra op zijn fout te moeten wijzen, als volgt:

“Geachte heer Dijkstra,

Misschien is het nog niet tot u doorgedrongen, maar niet iedereen komt aan de kost door het schrijven van oppervlakkige flutstukjes in De Telegraaf.

Voor mensen die wel op die manier in hun levensonderhoud voorzien maakt het misschien niet uit of ze nog “enkele maanden langer moeten doorwerken”, want voor dat soort lui komt “enkele maanden langer” ‘doorwerken’ neer op het verzinnen van nog een paar cursiefjes, wat niet als werk te beschouwen is.

Mensen die wel echt werk hebben, kijken volkomen terecht reikhalzend uit naar hun pensioen of het moment dat ze dankzij winst in de staatsloterij kunnen stoppen met werken, dacht u niet? Neen, dat dacht u niet. U dacht namelijk dat mensen er bewust voor kiezen om in plaats van “Brandweerman! Straaljagerpiloot! Modeontwerper!” “Klagende arbeider” te worden.

Dacht u dat echt? Is het u echt ontgaan dat er maar een beperkt aantal straaljagerpiloten nodig is, dat veel van die ‘klagende arbeiders’ bij de vrijwillige brandweer zijn omdat de overheid niet te veel geld wil uitgeven aan brandweerlieden en dat modeontwerper vrijwel niemands droomberoep is, terwijl het beroep van profvoetballer merkwaardigerwijze niet in uw lijstje voorkomt, waaruit ik concludeer dat u waarschijnlijk, in tegenstelling tot het gros van de volwassen heteromannen geen gemankeerde profvoetballer bent en uw droomberoep wel degelijk modeontwerper was.

Of wilt u misschien proberen te suggereren dat u er willens en wetens voor gekozen heeft om stukjesschrijver te worden voor een krant waarvan het merendeel der abonnees zo langzaam leest dat het blij is als het de belangrijke stukken, voor zover aanwezig, in de loop van de dag gelezen krijgt en derhalve niet aan uw stukjes toekomt?

Begrijp mij niet verkeerd, ik misgun u uw makkelijke baantje geenszins, en het lijkt mij een uitermate prettige manier om zonder werken een inkomen te vergaren. Ik wil u er uitsluitend op wijzen dat het voor mensen zonder werk, zoals u, wel erg makkelijk is om kleinerend te doen over mensen die zichzelf wel met klotewerk in leven moeten houden.

Misschien zou u in een van uw volgende stukjes uw excuses kunnen aanbieden. Dat heeft als bijkomend voordeel dat u dan opnieuw niet hoeft na te denken over een onderwerp.

Met vriendelijke groet,“

De heer Dijkstra reageerde enigszins in zijn wiek geschoten, bleek te denken dat hij wel degelijk werkte en vroeg onze doctorandus waarom onze doctorandus zelf geen “flutstukjes voor een flutkrant”, schreef. Daar had onze doctorandus wel een antwoord op:

“Geachte heer Dijkstra,

Dank voor uw reactie. De belangrijkste oorzaak voor het feit dat ik geen flutstukjes schrijf voor een flutkrant, is dat ik er nooit in geslaagd ben een flutkrant te vinden die mij voor mijn flutstukjes zou willen betalen.

Het doet mij overigens deugd dat u begrepen heeft dat ik flutstukjes schrijven voor een flutkrant (die laatste term heb ik overigens niet als eerste gebruikt, met als gevolg dat die geheel voor uw rekening komt, dat we daar even duidelijk over zijn) niet als werk beschouw.

Intussen heeft u mijn vragen echter niet beantwoord. Ik zou het op prijs stellen als u dat alsnog zoudt willen doen.

Met vriendelijke groet,“

We zijn inmiddels alweer een paar flutstukjes verder en meneer Dijkstra heeft niet meer gereageerd, noch en plein public zijn excuses aangeboden. Nou en? Geen hond leest die man immers?

9-05-2012 15.33 | Door: Cpt. Iglo | Categorie: Hondelulle, Kranten