Yvonne van Hertum geniet, want ze heeft het weer eens niet begrepen

‘Geweldig, dit wordt weer leuk‘, aldus Yvonne van Hertum op haar persoonlijke sneue koppiepeestblerghje. Als Yvonne van Hertum zegt dat iets leuk wordt, wordt het meestal inderdaad leuk, maar niet voor haar, daar haar kijk op de realiteit doorgaans enigszins verwrongen is. Omdat het komkommertijd is en we de laatste toch al een beetje nostalgisch bezig waren door aandacht te besteden aan deze gepasseerde schim uit het verleden, gaan we voor de aardigheid haar textje maar weer eens kloosrieden.

“Dat ik gratie gekregen heb is bij een aantal personen in het verkeerde keelgat geschoten, dat de verslaggever van de Telegraaf het moest ontgelden is op zijn zwaarst gezegd klote, talloze telefoontjes mocht hij ontvangen, (we weten wel van wie) en ook niemand anders dan cpt. Iglo, aka de grote vrager aka Arnold Kuijk.“

U ziet, een fatsoenlijke zin formuleren kan ze nog steeds niet. Wij vermoeden dat ze bedoelt te zeggen dat ze het “klote” vindt dat “de verslaggever van de Telegraaf het moest ontgelden”; een “ontgelden” dat zich uitte in “talloze telefoontjes” van een ons onbekende anonymus. Ze lijkt te beweren dat uw en onze captain, wijzelf, alsmede onze doctorandus het eveneens hebben moeten ontgelden door middel van talloze telefoontjes, maar zulx is niet het geval, voor zover wij weten. Bovendien bedoelt ze waarschijnlijk te beweren dat de drie genoemden de verslaggever hebben lastiggevallen, wat natuurlijk niet waar is, of dat het hun in het verkeerde keelgat geschoten zou zijn dat zij gratie gekregen heeft, wat alleen waar is als zij gratie gekregen heeft, wat nog helemaal niet zeker is.

“De laatste noemt het een “grof schandaal”en kan het niet geloven, iets waar ik trouwens geen seconde wakker van lig.“

Letterlijk zeiden wij, onder andere:

“Mocht het zo zijn dat mevrouw van Hertum inderdaad gratie heeft gekregen, dan is dat een grof schandaal. In dat geval heeft zij niet zozeer de De Telegraaf als wel degene die over het verlenen van gratie gaat weten te foppen, in de luren gelegd, voor het lapje gehouden, in de boot genomen, iets op de mouw gespeld en grotelijks belazerd.“

Wij weten niet of mevrouw van Hertum wakker ligt van wat wij vinden, maar zien wel dat ze het belangrijk genoeg vindt om er even iets over te zeggen, en dat is ook wat waard. En wij geloven er hier met zijn allen nog steeds geen barst van dat ze gratie gekregen zou hebben.

“Ik zie deze sukkel er voor aan dat als hij het stukje papier waarop staat dat ik gratie heb gekregen in handen zou krijgen hij zijn methode toepast, en dan heb ik het over de methode uit de tijd 1940-1945 die sommige Nederlanders graag willen vergeten.“

Wat staat hier? Geen idee. Er is hier slechts sprake van een stukje dermate gedegen wartaal dat er niet eens met zekerheid te zeggen valt of er hier sprake is van een Godwin. Wel moeten wij altijd als mevrouw van Hertum over de oorlog begint even denken aan haar abjecte voorkeur voor nazimethoden en haar vriendschappelijke omgang met nazi’s en neonazi’s, of nazis en neonazis, zoals sommige mensen zeggen. Verder met de text van mevrouw van Hertum:

“Het lijkt wel of hij geen doel in zijn leven heeft, ik vind dat sneu maar ja wat doe je eraan?“

Wij konden onze doctorandus helaas niet bereiken, daar hij ergens aan het werk was, maar volgens ons en volgens zijn eigen webzijde heeft hij eerder te veel doelen in het leven dan te weinig, gezien alleen al ‘Kunstmatige intelligentie‘ en ‘Vertaalprogramma‘. Op Adverterenopinternet.info zegt hij trouwens zelf ook zoiets, in ‘Deze domeinnaam is te koop‘:

“De gedachte dat er geld te verdienen valt met een site met informatie over adverteren op internet is nog steeds helemaal niet slecht, maar ik bleek gewoon geen tijd genoeg te hebben om een echt plan te verzinnen, laat staan het uit te werken. Dan houdt het dus vrij snel op.“

Mevrouw van Hertum vervolgt:

“Ik heb een klein advies voor deze sukkel, zoek eens werk ipv je hand op te houden en te profiteren van mensen die wel keihard werken“

Wij verwijzen u naar zijn stukje ‘Loonstrookjes‘, waaruit wij citeren:

“Stokpaardje 2: ik zou een “uitkeringstrekker” zijn. Reactie: Afgezien van het feit dat uitkeringen in Nederland verstrekt worden aan mensen die daar recht op hebben en dat uitkeringen in dier voege een groot goed zijn: ik ben geen “uitkeringstrekker”. Ik ontvang dus geen uitkering. En als mevrouw van Hertum denkt dat ik dat voor haar zou moeten bewijzen, dan heeft ze het mooi mis. Ze krijgt mijn loonstrookjes dus niet te zien, hoe graag ze ook zou willen. En mijn factuurtjes al evenmin. Om van mijn banksaldo nog maar te zwijgen. Hahahahahaha. Sorry.“

Mevrouw van Hertum gaat verder:

“Je zult je dan misschien een stukje beter voelen en god weet kom je nogwel een keer een partner tegen, want alleen is maar alleen.“

Geen idee op grond waarvan mevrouw van Hertum denkt deze zin te moeten schrijven, noch wat het nut ervan zou kunnen zijn en evenmin waarom ze er een smiley achter zet.

“De redactie van SKS ontving een emailtje die ze aan me doorstuurde, maar vergeet even dat hij zelf 3 maanden voorwaardelijk met een proeftijd van 2 jaar aan zijn broek heeft hangen wegens stalking, kon ik een schaterbui niet onderdrukken toen ik het mailtje las.“

Wij gaan ervan uit dat mevrouw van Hertum zelf de “redactie van SKS” is en wij moesten ook wel lachen toen wij het screenshot van dat mailtje bekeken, want daaraan was te zien dat het geen doorgestuurd mailtje was, maar dat het rechtstreex in haar mailbox beland was. Om zoiets schateren wij niet; wij gniffelen slechts. Geen idee wie de afzender was, trouwens, en mevrouw van Hertum neemt nooit de moeite haar lezers, voor zover ze die heeft, in te lichten.

“Hij zal het ook nooit leren, een leugenaar cq bedrieger, zeggen dat je terminaal ziek bent en nog maar 10 maanden te leven hebt om zo onder een straf uit te komen is wel erg ziekelijk, toch deed hij dat.“

Het hier beschreven gedrag lijkt zodanig op dat van mevrouw van Hertum zelf dat wij bijna zouden zeggen dat het hier een geval van projectie betreft. Immers, als zij daadwerkelijk gratie gekregen heeft, heeft zij die gratie te danken aan een fictief hartinfarct en een bijbehorende verzonnen hartkwaal.

“Dan vraag ik mezelf toch af, wie is er hier nu een bedrieger?“

Wij vragen ons dat niet af, want wij weten het al heel lang.

Het grappigste aan het stukje van mevrouw van Hertum vinden wij dat zij (probeert te doen alsof ze) geniet, terwijl er voor haar maar heel weinig te genieten valt. Immers: zelfs als zij gratie gekregen zou hebben, zou ze haar strafblad gewoon houden. Ze hoeft dan weliswaar niet te zitten, maar veroordeeld blijft ze. Verder is het zo dat haar grote vriend Johan van den Dongen de volgende keer haar beweringen iets beter zal toetsen dan hij nu gedaan heeft, als er al een volgende keer komt. En als klap op de vuurpijl is mevrouw van Hertum de enige die zekerheid kan geven omtrent de verleende gratie: het Koninklijk Besluit dienaangaande wordt niet gepubliceerd en de door mevrouw van Hertum ontvangen brief is het enige bewijsstuk. Zolang wij dat niet met eigen ogen hebben gezien, gaan wij ervan uit dat het niet bestaat, omdat er geen gratie verleend is.

25-07-2012 19.03 | Door: De Grote Vrager | Categorie: Juridisch, Yvonne van Hertum