Verbod op parttime werk
Te veel mensen verdienen te weinig. Dat is heel vervelend voor die mensen, want daardoor kunnen ze allerlei dingen niet betalen. Mensen die in de Bijstand terechtkomen, hebben het in zoverre niet eens al te beroerd, daar ze allerlei toeslagen en subsidies krijgen en een hoop vrije tijd hebben, wat erg prettig is. Als je wel veel vrije tijd en niet veel geld hebt, kun je leukere dingen doen dan als je wel veel geld en niet veel vrije tijd hebt, zo simpel is het.
Op grond van de negentiendeeeuwse politieke denkbeelden die ons land al een groot aantal jaren (hm, gewoon vanaf de negentiende eeuw eigenlijk wel) in hun greep hebben, wordt ons wijsgemaakt dat werken belangrijk voor de mens zou zijn en dat al die arme zielige bijstandstrekkers vooral arm en zielig zijn doordat ze geen werk hebben, terwijl een kind (jawel, altijd hetzelfde kind, naam en adres bij de redactie bekend) kan zien dat ze vooral arm en zielig zijn doordat hun inkomen te laag is.
Ondanks de economische crisis, waardoor er te weinig banen zijn, moeten bijstandstrekkers vooral blijven solliciteren en dan moeten ze ook nog alles aannemen wat zich voordoet. Als ze een parttime baan kunnen krijgen, moeten ze die dus pakken. Als ze met hun parttime baan onder bijstandsniveau terechtkomen, krijgen ze aanvullende bijstand. En dat slaat dus helemaal nergens op.
Weet u waarom niet? Omdat er hierdoor ontzettend veel veel te dure ambtenaren nodig zijn om te controleren of de bijstandstrekkers zich wel netjes aan hun sollicitatieplicht houden en niet te veel bijverdienen, terwijl het veel makkelijker kan. Immers, als werk zo belangrijk voor een mens zou zijn, zouden die bijstandstrekkers sowieso wel hun uiterste best doen om uit de bijstand te komen. Daar hoef je dan dus niet op te controleren, gaat gewoon vanzelf. En als er werkelijk zo veel banen zouden zijn waar werkgevers niemand voor kunnen vinden, zouden de werkgevers de bescheten loontjes voor die kutbanen wel omhooggooien, waardoor er vanzelf meer mensen in geïnteresseerd zouden zijn.
De oplossing voor het probleem is: een totaalverbod op parttime werk. Als er niet genoeg werk is voor een fulltime baan, organiseer je de boel maar beter, zodat er wel genoeg werk is, of het extra werk bij andere werknemers kan worden ondergebracht. Bijstandtrekkers hoeven niet meer te solliciteren, al was het maar omdat iemand die gedwongen moet worden om aan het werk te willen gaan duidelijk niet geschikt is om te werken, wat helemaal niet erg is, en ze raken hun subsidies en toeslagen kwijt.
Als dat betekent dat de bijstand omhoog moet, omdat bijstandtrekkers bijvoorbeeld niet meteen dakloos hoeven te worden, dan moet dat maar. Wat in ieder geval omhoog moet, is het minimumloon, zodat je van een minimumloon een gezin kunt onderhouden (dat wil zeggen: de huur, gas- en licht en een karig menu kunt betalen, of zo) en het begrip kostwinner in ere hersteld kan worden.
Kunt u zich trouwens nog herinneren wanneer de ellende met het parttime werk goed begonnen is? Wij wel: dat was toen Lubbers verklaard had dat hij als premier zou opstappen zodra er meer dan 1.000.000 (één miljoen) werklozen zouden zijn. Toen dat moment daar was, hebben ze gauw de definitie van werkloze veranderd, zodat iedereen die 12 (twaalf) uur of meer werkte plotseling niet meer meetelde in de statistieken. Slim hè? Of een klotestreek, afhankelijk van hoe je het bekijkt. Wat trouwens ook verboden zou moeten worden: bijbaantjes van politici. Maar aangezien dat qualitate qua nooit fulltime banen kunnen zijn, zouden die ook al onder het verbod op parttime werk vallen, dus daar is niet eens extra wetgeving voor nodig. Afijn, u begrijpt hopelijk waar wij naar toe willen en u ziet nu ook meteen waarom wij onze zin niet gaan krijgen.
13-02-2013 7.00 | Door: Stommeling Jones | Categorie: Juridisch, Politiek, Wat een enorme lul, die uitzendkracht
Wat ben jij een kneus. Ee zijn mensen die ziek worden en geen andere keus hebben.
Er zijn mensen die niet full-time kunnen werken. Bijvoorbeeld mensen met een chronische ziekte of handicap.
Die fysiek of geestelijk niet in staat zijn om bijvoorbeeld meer dan 10-20 uur te werken. Maar die toch graag mee willen doen in de samenleving en willen werken voor zover dat mogelijk is. Van thuis zitten wordt je ook niet vrolijk.
Maar je kunt ook denken aan een alleenstaande ouder die ook kinderen op moet voeden en werkt tijdens schooltijden.
Maar ook ouders die ieder part-time werken om de kinderen aandacht te kunnen geven (en dus bij elkaar opgeteld wel full-time werken).
Verder zijn er in (met name kleine) bedrijven functies waarvoor niet genoeg werk is om iemand full-time in dienst te nemen.
* NOOT: Ja, en? EINDE NOOT *