Annelies van der Veer doet het weer

Annelies van der Veer heeft een hoofddoekenfobie. Dat is heel sneu voor Annelies van der Veer, maar er is vast wel een medische naam voor haar aandoening dus is het zeer wel mogelijk dat ze op kosten van de verzekering in therapie zou kunnen, maar net als collegageesteszieken als Micha ‘Joris Demmink is de antichrist’ Kat heeft Annelies van der Veer geen inzicht in het eigen ziektebeeld. En ook zij heeft niemand die haar tegen zichzelf in bescherming neemt. Vandaag schrijft ze: ‘Het overheidsvertrouwen te grabbel gegooid‘.

U zult het misschien gek vinden, maar wij vinden dat een merkwaardige kop. Wij hebben namelijk geen vertrouwen in de ‘overheid’ en dat hebben we nooit gehad ook, voor zover wij ons kunnen herinneren, zodat wij ons niet kunnen voorstellen dat iemand in deze eeuw dat nog wel gehad zou kunnen hebben en dan nog wel tot voor kort ook. Gauw lezen dus:

“En dan sta je van de ene op de andere dag oog in oog met een juffrouw bij de bakker, de bank, de supermarkt, de huisarts, in het ziekenhuis, bij je oude vader in het verzorgingshuis, op de school van je kinderen, bij de apotheek: een juffie die een shariahoofddoek draagt.“

Wij komen regelmatig bij de bakker en de supermarkt, doch zelden bij de huisarts, in het ziekenhuis of bij de apotheek. Onze oude vader zit niet in een verzorgingstehuis en onze kinderen zitten wel op school. Op geen van de genoemde lokaties hebben wij ooit een shariahoofddoek gezien, maar dat ligt aan ons: wij weten niet waarin een shariahoofddoek zich onderscheid van een gewone hoofddoek. Wij weten wel dat wij heel wat liever een lekkere meid met een hoofddoek zien dan de lelijke kop van Annelies van der Veer. Iedereen die die rotkop wel eens gezien heeft, begrijpt wat wij bedoelen. Het is overigens “een juffie dat” en niet “een juffie die”. Wij zouden het denigrerende ‘juffie’ trouwens niet gebruikt hebben, maar ja, als je zo’n lelijke rotkop hebt als Annelies van der Veer, moet je natuurlijk wel íets verzinnen om jezelf een beetje superieur te kunnen voelen en dan gaat je dat soort dingen doen, denken wij.

“Nou en? Er zijn toch wel ergere dingen?“

Zeker. Annelies van der Veer zijn, bijvoorbeeld. Zo’n hoofddoek kun je afdoen, maar als je Annelies van der Veer bent, ben je Annelies van der Veer.

“Terroristen die je doden zonder dat ze ‘t echt op je gemunt hebben bijvoorbeeld of economische crises en wat te denken van de jeugd die verculturaliseert?“

Wat is in vredesnaam ‘verculturaliseren’?

“Is dát fraai? Pff, een doekje doet niemand kwaad, kan ‘t doekje helemaal niet! En is die juffrouw niet reuze aardig, voorkomend, lief voor jouw kinderen, doet ze haar werk niet naar behoren?“

Zou Annelies van der Veer kinderen hebben? Wij kunnen het ons niet voorstellen. We hopen voor haar kinderen van niet.

“Nou dan. Toch wringt er iets. Knagen doet het want die doek is toch niet louter van je hiephiephiephoera, hoera?“

Geen idee wat ze bedoelt. Behalve dan natuurlijk dat ze helemaal van slag raakt als ze een hoofddoek ziet, maar dat komt door haar fobie, dien wij niet met haar delen. Wij zijn niet bang voor een stukje katoen. Of van wat voor materiaal ze die doeken dan ook maken.

“Weten de bakker, de bank, de supermarkt, de huisarts, het ziekenhuis, de school, de apotheek en wat dies meer zij dat niet?“

Waarschijnlijk denken ze bij genoemde winkels en instellingen dat het niets uitmaakt, als iemand zijn werk maar goed doet.

“Niemand iets? Het bestaat toch niet dat jij de enige bent die weet van het schorten aan, de bezwaren die kleven aan, de tekortkomingen niet te vergeten, én ‘t naargeestig luchtje?“

Het enige naargeestige luchtje dat wij ontwaren, is de putlucht die opstijgt uit het onzindelijke gedachtengoed, of het gebrek daaraan, van Annelies van der Veer.

“Is het niet in deze straat dan toch de volgende. De wereld is ver weg maar ook om de hoek.“

Wij hebben niets geknipt. Als u de indruk krijgt dat Annelies van der Veer verdwaald is, dan ligt dat aan haar, niet aan ons.

“‘t Is toch geen goed bewaard geheim?“

Wat niet?

“Moet je er wel blij mee zijn met het welig tieren der doeken?“

Moet je je er zo druk over maken?

“‘t Knaagt hoor, ‘t schuurt en ‘t schrijnt.“

Als het knaagt, is het meestal een konijn, maar als het bij een vrouw schuurt en schrijnt, is het doorgaans haar onderbroek. Zou Annelies van der Veer per ongeluk een konijn in haar onderbroek gestopt hebben? En is dat dan het gevolg van haar hoofddoekenfobie?

“Heb jij dan geen dochters hè?“

Wie, wij?

“En die nare, rare verhalen?“

Vertel eens?

“Mag zeker niet hè!“

Mag best: vertellen! Toe nou, vertel nou!

“Maar wat je nóg beter weet is dat als je de bezwaren te berde zou brengen bij die bakker, die supermarkt, op die school, in dat ziekenhuis, bij die apotheek, dat je dan vroeg of laat het verwijt krijgt dat jij degene bent die de boel verstiert, dat voor de bakker, de apotheker, de bank, de school, het ziekenhuis “iedereen gelijk is en dat we dit ook willen uitstralen”.“

Wij denken niet dat de genoemde winkels en instellingen per se iets willen uitstralen en wel dat ze allang blij zijn als er iemand het werk wil doen. Wij denken ook dat, als wij een winkel zouden hebben en wij mevrouw van der Veer zagen aankomen, wij heel snel iemand met een hoofddoek bij de ingang zouden zetten om haar van harte welkom te heten, zodat ze helemaal overstuur zou raken en haar boodschappen bij een andere winkel zou gaan doen. Wij mogen dat mens namelijk niet.

“Daar kun je op wachten.“

Of je kunt proberen het te forceren.

“Kun je ‘t nog zo terloops doen dat ter berde brengen, of juist met alle mogelijke uitleg, details en bewijsmaterialen in de hand.“

Of op de manier van Annelies van der Veer: op hysterisch schreeuwende toon, terwijl je door de beveiliging naar buiten wordt geëscorteerd.

“Op jouw uitstraling rust pas echt een vloek.“

Niet op die van ons, maar vermoedelijk wel op die van Annelies van der Veer. Nou ja, een vloek: ze doet het helemaal zelf, dus als ze ermee ophoudt, houdt het vanzelf op.

“Ja, zo gaat het, dat heb je proefondervindelijk vastgesteld.“

Met “je” bedoelt ze zichzelf.

“Niet één keer maar keer op keer.“

En maar schreeuwen, schelden en tieren. Bij haar in de buurt kennen ze haar wel, dus als ze haar zien aankomen lopen ze graag een straatje om en bij de winkels gaan de rolluiken dicht, wat wij u brommen.

“Wat doe je daarom? Wat doe je er tegen?“

Wij blijven een voorstander van therapie, maar beginnen ook in de richting van een dwangopname te neigen.

“Je koopt je brood voortaan bij een andere bakker, eentje dichterbij of juist verder weg maar een echte bakker, eentje die niet aan damesleed doet.“

Annelies van der Veer moet haar brood inmiddels drie dorpen verderop gaan halen en als ze daar alle bakkers tegen zich in het harnas gejaagd heeft, moet ze naar de volgende provincie.

“Of je zegt je rekening op bij je bank, de SNS-bank, die op z’n site zo nodig vrouwonvriendelijke propaganda meent te moeten maken.“

Ja hoor, je doet maar. En als je zo iemand bent als Annelies van der Veer is de bank zo blij dat ze van je af zijn, dat je nog een cadeautje krijgt ook, als je maar belooft dat je nooit meer terugkomt.

“Kan ook.“

Wel wis en drie.

“Dat laatste deed arabist Jansen in 2008.“

Arabist Jansen? Oh ja, die vent van die doodseskaders.

“Hij schreef er nog een keurig maar mocht niet baten briefje bij, ‘t eindigde zo: “Bent u een islamitische bank geworden? Heeft u een islamitisch reclamebureau ingehuurd? Het vertrouwen in een bank is kwetsbaar, dat is u bekend? Zou het niet beter zijn wanneer een bank, net als de overheid, religieus neutraal was?”“

Het maakt ons niet uit aan welke vorm van politieke voorkeur of godsdienstwaanzin het personeel lijdt, zolang de bank maar goed op ons geld past, eerlijk gezegd. Wij kwamen in 2008 al zelden of nooit meer bij een bank en zijn er dat jaar volgens ons geheugen alleen een keer geweest voor hypotheekadvies en dat kregen we van iemand zonder hoofddoek.

“Daar zegt Jansen wat: Net als de overheid.“

Gelul. De Nederlandse overheid is niet religieus neutraal. De Nederlandse overheid is door en door gristelijk. Daar zijn wij tegen. Van een bank kan het ons geen reet schelen.

“Religieus neutraal. Zou het niet beter zijn.“

Neen. De overheid hoort niet religieus neutraal te zijn. De overheid hoort a-religieus of anti-religieus te zijn. Religie doe je maar in je vrije tijd.

“Bakkers, ja plenty bakkers. Scholen, banken, supermarkten, ‘t kan er mee door, en de HEMA kan genegeerd worden maar van de overheid is er maar één en als die ene overheid besluit niet langer meer de overheid van iedereen te zijn en gaat selecteren van heb ik jou daar. Wat dan? ‘t Zal toch niet?“

De HEMA kan niet genegeerd worden en zolang wij onze warme worst van de HEMA nog aangereikt krijgen door een leuke meid met een hoofddoek om, is er geen vuiltje aan de lucht.

“Nooit een kruisje, nooit een non in vol ornaat en zwarte-kousen-vrouwtjes kunnen het heus wel vergeten, geen schijn van kans dat die ooit op de internetpagina’s van de Rijksoverheid voor het voetlicht worden gebracht, maar de hoofddoekvrouwtjes, oh la la!“

Zou het gewoon de kift zijn? Dat Annelies van der Veer eigenlijk alleen maar boos is omdat ze zelf met haar rotkop nooit voor enige reclame gevraagd zal worden?

“De hoofddoekvrouwtjes, over hen is bekokstoofd hoor, niet alleen hier maar ook daar. Door dezen en niet minder door genen. Sluipenderwijs, trippeltrappel, trippeltrappel, daar zijn ze, kijk dan toch, De Overheid is coming out, hier kun je ze zien marchanderen.“

Een hoog Herenleedgehalte, die laatste zinnen. “O, bomen!” “Er staat geschreven.” “Over hen is bekokstoofd hoor”. “Bedient de bediende? U niet neen”. Van die dingen, maar dat is dan weer Cor van der Laak. Het is en blijft sneu, zo’n gefrustreerd vrouwtje als Annelies van der Veer, maar zolang wij de enigen zijn die haar flauwekul lezen, kan het weinig kwaad, dacht u niet?

18-02-2013 23.55 | Door: De Grote Vrager | Categorie: Aluhoofddeksels, Godsdienstwaanzin, Reclame, Taal, Televisie