Rebecca van Putten is nog steeds een fascistoïde idioot

Pas nadat wij ‘Rebecca van Putten is een fascistoïde idioot‘ geschreven hadden, bleek ons dat het stukje van de fascistoïde idioot in quaestie al wat ouder was. Dat krijg je als je die sneue margeblogjes niet op de voet volgt en het is verder ook niet erg, maar het betekent wel dat zij inmiddels al een vervolgstukje gefabriekt heeft, dat wij hier nu dus ook gaan kloosrieden. Het heet ‘Etnische profilering‘.

“Ik heb lang zitten nadenken of ik nu wel of niet iets moest schrijven over de storm van verontwaardiging naar aanleiding van mijn stuk Bedreigingen.“

Ze had beter lang kunnen nadenken voordat ze haar stuk ‘Bedreigingen’ schreef. Ze had beter nog langer kunnen nadenken en vervolgens afzien van het schrijven van dat domme stuk.

“Je kunt zoiets natuurlijk laten rusten en iedereen die stikte in zijn of haar verontwaardiging waardig het zuur toewensen.“

Je kunt ook even nadenken, of misschien zelfs lang, over de vraag waarom “iedereen” zo verontwaardigd is en als je begrepen hebt waar je fout zat je excuses aanbieden. Wij denken niet dat mevrouw van Putten dat zelfs maar overwogen heeft, want zij voelde zich ongetwijfeld meteen heel erg aangevallen en wat haar betreft kan iedereen het zuur krijgen, dus dat wijst niet erg op schuldbesef. De mate van verontwaardiging die zij hier aanduidt, lijkt ons overdreven.

“Maar zo eenvoudig gaat dat helaas niet omdat er iets achter zit dat het rottingsproces in de maatschappij zo pijnlijk duidelijk weergeeft.“

Ons lijkt het feit dat mensen nog verontwaardigd kunnen raken over het fascistoïde geblaat van een idioot op een marginaal lippestiftblogje eerder hoopgevend dan een teken van een rottingsproces. Het enige rottingsproces waaraan wij in verband met haar stukje moeten denken, is het rottingsproces in haar schedel, op de plek waar bij geestelijk gezonde mensen de hersenen zitten.

“De mensen die mijn tijdlijn hadden doorgespit, er achter waren gekomen dat ik manisch depressief ben en vervolgens als kinderen van een jaar of zeven ‘Impel, Stimpel, Stapel, Gek’ gingen spelen geef ik terug aan de vergetelheid.“

Ach zo. Als wij hadden geweten dat ze manisch depressief was, had ons dat geen reet kunnen schelen, maar dan hadden we misschien wel even een opmerking gemaakt in de trant van “jammer dat ze haar medicijnen niet op tijd heeft ingenomen”, of “het tekent de kwaadaardige Hassnae Bouazza dat ze zo iemand niet even tegen zichzelf in bescherming neemt”. Wij weten niet of mevrouw van Putten inmiddels haar medicijnen in de juiste dosis geslikt heeft, maar we gaan ervan uit dat ze tussendoor in ieder geval vaak genoeg een helder moment gehad zou kunnen hebben om te beseffen dat ze haar fascistoïde geraaskal beter niet had kunnen publiceren en dat ze het derhalve willens en wetens heeft laten staan. Ze kan haar ziekte dus niet als excuus gebruiken.

“Ik was er op voorbereid en wist dat infantiele figuren dit zouden gaan gebruiken.“

Nou, wat zeur je dan?

“Ze hadden geen weerwoord en dan is het natuurlijk geweldig zoiets met beide handen aan te grijpen.“

Wat een kutsmoes. Door iedereen die iets over haar ziekte gezegd heeft op deze manier af te serveren, bespaart mevrouw van Putten zich weliswaar een hele hoop moeite, maar overtuigend is het niet. En wij wisten van nix, dus we zijn benieuwd wat ze verder nog gaat zeggen.

“Ik begreep hun wanhoop.“

Wij niet. En wij geloven ook niet dat die mensen erg wanhopig kunnen zijn geweest, want wij zijn niet vaak een stukje tegengekomen waar wij met zo’n enorm gemak gaten in konden schieten als in haar ‘Bedreigingen’.

“Dat ik werd beticht van het aanzetten tot geweld geeft alleen maar aan dat een grote groep mensen nogal moeite heeft met begrijpend lezen.“

Fout. Het geeft juist aan dat een grote groep mensen heel goed begreep wat zij wilde zeggen, namelijk dat PVVjers bedreigd, geïntimideerd en aangevallen mogen worden. Dat zij dat zelf niet begrijpt, zegt meer over haar dan over haar critici.

“De stront vloog pas echt goed door de kamer toen Ewout Klei en Bart Schut zich ermee gingen bemoeien.“

Dat nemen wij voor waar aan, hoewel wij niet denken dat de heren Klei en Schut de moeite hebben genomen haar op te zoeken en hun ontlasting door haar woonkamer te gooien, en wij er dus van uitgaan dat het figuurlijk bedoeld is.

“Volgens Klei was ik een lid van Groen Links dat schreef voor het extreem linkse blog Aicha Qandisha.“

Of mevrouw van Putten lid van Groen Links is, of alleen maar een sympathisante, is niet interessant en en wij zouden het malle margeblog Aicha Qandisha niet extreem links willen noemen. Eerder extreem marginaal of extreem sneu.

“Waarop één van de volgers van Klei reageerde ‘O, is dat niet het blog van Bouazza waarop geschreven wordt over lippe(!)stiftjes en Arabische taartjes’.“

Jeetje. Er was dus iemand die dat extreem marginale kneuterblogje kende. Dat is onverwacht.

“Om die tweets heb ik wel even zitten gniffelen.“

Waarom?

“Daarna kwam Bart Schut te voorschijn.“

En wat deed die? Ook iets om om te gniffelen?

“Peter Breedveld en Hassnae schreven daar al een stuk over.“

Maar dat hebben wij niet gelezen, dus vertel: wat deed Bart Schut?

“Waar Schut overigens de wijsheid vandaan haalt dat ik een ‘naar eigen zeggen joodse pacifiste’ zou zijn is mij een volslagen raadsel.“

Ons ook. Maar geen interessant raadsel.

“Ik heb me werkelijk nooit op die manier geprofileerd.“

Dan niet.

“Het komt uit die dezelfde grote duim als waarmee hij zijn stukjes schrijft.“

Fijns. Wat hebben wij aan deze kennis?

“In het vaarwater van deze naar eigen zeggen links-liberale journalist (sorry, ik kan het niet laten) kreeg ik de voormalige rechterhand van roddelkoningin Henk van der Meyden en huidig directeur van het CIDI in mijn nek.“

En wat deed die? En waarom moet Henk van der Meyden hier niet alleen genoemd worden, maar ook nog worden uitgescholden voor roddelkoningin? Wat doet het ertoe of de man homo is? Als je iemand te grazen wilt nemen, kun je je veel beter met het heden bezighouden, want wat geweest is, is geweest. Maar waarschijnlijk is mevrouw van Putten niet voor nix bevriend met Peter Breedveld en Hassnae Bouazza: wij denken dat zij hun frustratie deelt en net als dat margebloggersduo journalist had willen worden en net zo hard gefaald heeft als genoemde margebloggers. Dat schept een band en een gedeelde hekel aan mensen die er wel in geslaagd zijn om met journalistiek schrijven aan de kost te komen, ook al is het dan maar roddeljournalistiek.

“Esther Voet kan blijkbaar haar ziekelijke neiging tot het peuteren in iemands privé leven niet goed onder controle houden.“

Mensen als mevrouw van Putten kunnen blijkbaar niet boos op iemand zijn zonder hem of haar meteen ziekelijk te noemen. De neiging om zich in iemands privéleven te verdiepen komt bij zeer veel mensen voor en is niet per se ziekelijk. Sterker nog: doordat zoveel mensen die neiging hebben, kun je er zeer succesvolle bladen mee vullen, waarmee we weer terug zijn bij de frustratie van mevrouw van Putten: zelf nooit succes gehad hebben en daarom anderen het succes misgunnen.

“Tot twee maal toe vroeg zij mij of ik nog naar ‘sjoel’ ging.“

Wij kennen noch mevrouw van Putten, noch mevrouw Voet, maar wij kunnen ons voorstellen dat mensen die elkaar persoonlijk kennen zo’n vraag stellen. Wij kunnen ons ook voorstellen dat de directeur van het CIDI zoiets vraagt aan iemand die zij niet eens persoonlijk kent, maar wel spreekt. Bovendien stellen wij ons de manisch-depressieve mevrouw van Putten niet voor als iemand die altijd en overal ad rem reageert, dus het kan best zijn dat mevrouw Voet het alleen maar twee keer vroeg omdat ze de eerste keer geen antwoord kreeg. Als ze bij de tweede keer harder ging praten en beter articuleerde, dacht ze waarschijnlijk dat mevrouw van Putten doof was en daardoor de vraag niet gehoord of niet verstaan had.

“Het volgende zette ik al op twitter, maar herhaal het nog even in dit stuk.“

Heel fijn. De voltallige redactie van Opinieleiders.nl is door mevrouw van Putten al lang geleden geblokt op Twitter, daar mevrouw van Putten lid is van de sekte van Peter Breedveld en Peter Breedveld om de een of andere reden iets tegen ons heeft. Leden van zijn sekte mogen daarom niet met ons omgaan. Erg hè?

“Want ik vraag me steeds af wat er gebeurd zou zijn als de directeur van een moslimorganisatie mij gevraagd zou hebben of ik nog wel naar de moskee ga.“

Wij denken dat mevrouw van Putten een verkeerd beeld van moslimorganisaties heeft. Er is geen enkele reden om aan te nemen dat de directeur van een moslimorganisatie zich met een vrouw zou bemoeien, ook niet als het een manisch-depressieve fascistoïde idioot is.

“En dat had in principe best gekund omdat ik, naast mijn joodse afkomst, ook van Arabische afkomst ben (en Russisch, Frans, Chinees en Indonesisch. Maar dit terzijde).“

Mevrouw van Putten maakt hier een denkfout: moslim en Arabisch zijn niet synoniem. Moslim en Russisch, Frans, Chinees en Indonesisch trouwens ook niet. Maar stel nu dat iemand, de Kalief van Isisië bijvoorbeeld, haar zou vragen of zij naar de moskee ging, wat dan? Dan zou zij toch gewoon ja of neen kunnen zeggen?

“In ieder geval denk ik dat de hel dan was losgebroken.“

Dat denken wij dus niet.

“Voet werd na het stellen van haar impertinente vraag gewoon met rust gelaten.“

Impertinent? Hoe dat? Als iemand ons vraagt of wij wel eens een gebedshuis bezoeken, moeten wij eerst heel hard lachen en dan vragen wij of wij soms zo bleek zien, maar wij zien niet wat er mis is met die vraag. Wij hebben trouwens in alle landen waar wij ooit geweest zijn tegen minimaal 1 kerk gepist, dus in dier voege kunnen wij niet eens volhouden dat wij nooit naar een gebedshuis gaan. Als we de kans hadden gekregen, hadden we ook tegen moskeeën, synagogen en het karretje van Lou de Palingboer geürineerd, maar wat niet is, kan nog komen, met uitzondering van dat karretje, want daarvan is onbekend waar het gebleven is.

“De vraag van Voet vervulde mij met een gevoel van walging.“

Dat zegt meer over mevrouw van Putten dan over Esther Voet of haar vraag.

“Ze gedroeg zich als een verwarde herdershond die blaffend probeert het verkeerde schaap bij haar kudde te halen.“

Wij hebben toen wij jonger waren heel wat verwarde herdershonden meegemaakt en daar waren ook blaffende en zelfs bijtende (in onze rug) exemplaren bij, maar wij hebben nog nooit een herdershond een vraag horen stellen en al helemaal niet de vraag of wij nog weleens naar de kerk gingen. Misschien leren die honden dat niet bij de politie.

“Mensen als Voet en Schut zouden tot de orde moeten worden geroepen met hun dwangmatige etnische profilering van mensen wiens mening ze niet aan staat.“

Wij krijgen de indruk dat mevrouw van Putten hier een dwangmatige etnische profilering ziet die er niet is. Verder krijgen wij de indruk dat zij zich met haar kleinerend bedoelde “lippe(!)stiftjes” voornamelijk zelf te kakken zet, daar haar eigen Nederlands niet voldoende is om te weten dat het ‘mensen wier’ moet zijn, in plaats van “mensen wiens”. Aangezien wij van uw en onze captain geleerd hebben dat de spelling volkomen vrij is, daar die slechts een weergave van de taal betreft, en dat de taal gemaakt wordt door de grammatica, vinden wij zoiets dik lachen, eerlijk gezegd (dat onze doctorandus de theorie hanteert dat de taal gemaakt wordt door de gebruiker en dat dus alles wat door een native speaker, of “moedertaler”, zoals hij het noemt, begrepen wordt, in orde is, doet daar niets aan af. Jij begrijpen? Fijns. Wij niet meer).

“Het tegendeel gebeurt echter.“

Dus “mensen als Voet en Schut” worden op een voetstuk geplaatst en onderscheiden met de roodkoperen fluit van verdienste? Daar hebben wij nix van gemerkt.

“Politici en journalisten schuren tegen ze aan en houden ze angstig te vriend.“

“Angstig” nog wel. Waarvoor zouden die politici en journalisten zo bang zijn? Dat ze een klap met de roodkoperen fluit van verdienste krijgen? Zo groot en zwaar is zo’n ding toch niet? Bovendien blijkt nergens uit dat “mensen als Voet en Schut” er al eentje hebben.

“Waardoor zij weer denken dat ze zich werkelijk alles kunnen permitteren.“

“Alles”. Dat is heel veel. En het enige wat zij zich volgens mevrouw van Putten tot nog toe gepermitteerd hebben, is dat ze mevrouw van Putten een pacifiste hebben genoemd en haar hebben gevraagd of ze wel eens naar de synagoge ging. Om van daar naar alles te komen, hebben zij nog een lange weg te gaan.

“De recente publieke terechtwijzing van Humberto Tan (die op de anti-racisme en –Islamofobie bijeenkomst sprak) door Voet is daar een treurig voorbeeld van.“

Voor zover wij weten was “de anti-racisme en -Islamofobie bijeenkomst” (wij zouden de spaties en hoofdletters anders gebruikt hebben, doch dit terzijde) een antisemitisch opstootje, dus het verbaast ons niet dat mevrouw Voet Humberto Tan iets verweten heeft, als zij dat gedaan heeft. Als zij hem publiekelijk terechtgewezen heeft, heeft hij dat vast wel verdiend. Wij vinden het in geen geval een voorbeeld van iemand die denkt dat ze zich alles kan permitteren. Mevrouw van Putten overdrijft.

“Het mensen voortdurend aanspreken op hun afkomst is het maatschappelijke rottingsproces waar ik op doelde.“

Alleen zelfbenoemde antiracisten, antifascisten en dergelijke idioten spreken anderen voortdurend aan op hun afkomst. Daar mevrouw van Putten met grote zekerheid tot twee of drie van deze groepen behoort, verbaast het ons dat zij haar eigen gedrag als maatschappelijk rottingsproces of deel daarvan wenst te typeren, maar dat is gelukkig ons probleem niet.

“Etnisch profileren, iets waar bepaalde mensen blijkbaar spontaan van klaarkomen.“

Wij denken dat mevrouw van Putten weet waar ze het over heeft. Wij denken ook dat zij gaat ontkennen dat ze uit ervaring spreekt, maar daar trappen wij dan dus niet in.

“En wat ik echt één van de gevaarlijkste ontwikkelingen vind.“

Nou, hou er dan mee op. Dan is het toch klaar?

“Er wordt een vijandbeeld gecreëerd en daarnaast gedaan alsof er maar één groep recht heeft op veiligheid en bescherming.“

Volgens ons werd de verontwaardiging waartegen mevrouw van Putten zich in dit stukje denkt te verweren juist veroorzaakt doordat zij een vijandbeeld creëerde en deed alsof er maar één groep géén recht had op veiligheid en bescherming. Als zij dat dus niet nog een keer doet, is ook dat deel van haar problemen opgelost.

“Terwijl verdomme iedereen recht heeft op veiligheid en bescherming.“

Hé? Dus toch ook PVVjers, PVV-politici en “verontruste burgers” met een andere mening dan mevrouw van Putten? Dat was in haar vorige stukje niet zo, en daar kwam die heisa van. Ziet u wel dat ze dat eerste stukje gewoon niet had moeten schrijven?

“Daar bestaan geen uitzonderingen in.“

Goed zo.

“In mijn geval werd mijn afkomst erbij gehaald om het stuk volledig uit de context te rukken.“

Is dat zo?

“Iets anders kan ik er niet van maken, omdat in het stuk nergens een verwijzing naar mijn afkomst staat.“

Ze bedoelt kennelijk dat iemand iets over haar afkomst gezegd heeft en dat zij dat aangrijpt om niet op andermans argumenten te hoeven ingaan. Als ze dat niet bedoelt, begrijpen wij er niets meer van, temeer daar het wel is wat zij doet.

“Ook het geblèr dat ik opriep tot geweld was onderdeel van de tactiek mij op die manier onderuit te halen.“

Dat geldt dan in ieder geval niet voor ons. Wij hebben het niet over haar afkomst gehad en wij hebben geconstateerd dat zij vond dat PVVjers best bedreigd mochten worden omdat het toch maar untermenschen of ratten waren. Daar hadden wij haar afkomst ook helemaal niet bij nodig, want wat dat betreft was haar stukje duidelijk genoeg.

“Doordat ze geen weerwoord hadden moesten ze dit er in paniek allemaal bij halen.“

Dat mevrouw van Putten blijft zeggen dat “ze geen weerwoord hadden”, wil niet zeggen dat “ze” echt “geen weerwoord hadden”, maar het veroorzaakt wel een punt waarop wij volgens Captain Iglo’s stijlboek dit stukje uit ‘The Hunting of the Snark’ moeten citeren, dus dan doen we dat:

““Just the place for a Snark!” the Bellman cried
As he landed his crew with care;
Supporting each man on the top of the tide
By a finger entwined in his hair.

“Just the place for a Snark! I have said it twice:
That alone should encourage the crew.
Just the place for a Snark! I have said it thrice:
What I tell you three times is true.““

Verder met mevrouw van Putten:

“Ze hadden geen plausibele argumenten om mijn stuk te weerleggen.“

Onzin. Maar dat had u inmiddels allang begrepen.

“En ik denk niet dat ze die ooit zullen vinden.“

Agossie.

31-03-2015 7.00 | Door: Stommeling Jones | Categorie: Arabische wereld, Beesten in het nieuws, Literatuur, Politiek, Taal, Veiligheidsbeleid, Webzijden